صبا چو در سر آن زلف از امیرخسرو دهلوی غزل 1048
1. صبا چو در سر آن زلف نیم تاب شود
شکیب در دل بیننده تنگ تاب شود
غم کشت مرا آن بت نوشاد از امیرخسرو دهلوی غزل 1049
1. غم کشت مرا آن بت نوشاد نیامد
گنجشک برمد از خفه، صیاد نیامد
کدام دل که تو غمزده از امیرخسرو دهلوی غزل 1050
1. کدام دل که تو غمزده زدی فگار نشد؟
کدام کس که ترا دید و بی قرار نشد؟
گل آمد و ز دوست صبایی از امیرخسرو دهلوی غزل 1051
1. گل آمد و ز دوست صبایی نمی‌رسد
ز باغ وصل مهرگیایی نمی‌رسد
کسی که دیدن آن ترک از امیرخسرو دهلوی غزل 1052
1. کسی که دیدن آن ترک باده نوش رود
به پای آید و چون بیندش به دوش رود
کسی که دیدن آن چشم از امیرخسرو دهلوی غزل 1053
1. کسی که دیدن آن چشم خوابناک رود
عجب مدان که به خواب خوشش هلاک رود
گذشت مجلس عیش و خمار از امیرخسرو دهلوی غزل 1054
1. گذشت مجلس عیش و خمار می نرود
بماند در دلم، این یادگار می نرود
ز من به خاطر آن نازنین از امیرخسرو دهلوی غزل 1055
1. ز من به خاطر آن نازنین که یاد دهد؟
ز جور او به که نالم، مرا که داد دهد؟
هوایی در سرم افتاده، از امیرخسرو دهلوی غزل 1056
1. هوایی در سرم افتاده، جانم خاک خواهد شد
جهانی در سر آن غمزه بیباک خواهد شد
همیشه از نمکت شور از امیرخسرو دهلوی غزل 1057
1. همیشه از نمکت شور در جگر باشد
خوشم که داغ تو هر روز تازه تر باشد
از خط او نسخه سبزه از امیرخسرو دهلوی غزل 1058
1. از خط او نسخه سبزه به صحرا ببرد
آب ریاحین سبز هم به تماشا ببرد
در گریه خون عاشقی از امیرخسرو دهلوی غزل 1059
1. در گریه خون عاشقی کو خان و مان راتر نهد
عاشق نخوانندش، مگر آنگه که جان راتر نهد