دل ز تو بی غم نتوانیم از امیرخسرو دهلوی غزل 953
1. دل ز تو بی غم نتوانیم کرد
درد تراکم نتوانیم کرد
تا رخ تو زلف ترا پیش از امیرخسرو دهلوی غزل 954
1. تا رخ تو زلف ترا پیش کرد
زلف تو مه را به پس خویش کرد
در تو کسانی که نظر می از امیرخسرو دهلوی غزل 955
1. در تو کسانی که نظر می کنند
هستی خود زیر و زبر می کنند
مگر فتنه عشق بیدار از امیرخسرو دهلوی غزل 956
1. مگر فتنه عشق بیدار شد
که خلوت بنشین سوی خمار شد
سبزه ها نو دمید و یار از امیرخسرو دهلوی غزل 957
1. سبزه ها نو دمید و یار نیامد
تازه شد باغ و آن نگار نیامد
نافه چین ز خاک کوی تو از امیرخسرو دهلوی غزل 958
1. نافه چین ز خاک کوی تو زاد
لاله تر ز باغ روی تو زاد
داد من آن بت طراز نداد از امیرخسرو دهلوی غزل 959
1. داد من آن بت طراز نداد
پاسخی نیز دلنواز نداد
داد خواهم، اگر بخواهی از امیرخسرو دهلوی غزل 960
1. داد خواهم، اگر بخواهی داد
خواهم از آه صبحگاهی داد
زلف یار مرا به باد دهید از امیرخسرو دهلوی غزل 961
1. زلف یار مرا به باد دهید
باد عنبرفشان زیاد دهید
عاشقان را چو نامه باز از امیرخسرو دهلوی غزل 962
1. عاشقان را چو نامه باز کنید
نام من بر سرش طراز کنید
جان سرانگشت آن نگارین از امیرخسرو دهلوی غزل 963
1. جان سرانگشت آن نگارین دید
عقل انگشت خویشتن بگزید
تا ترا جسم و جان شکار از امیرخسرو دهلوی غزل 964
1. تا ترا جسم و جان شکار بود
هر که را دل بود، فگار بود