خطی که بر سمن آن گلعذار از امیرخسرو دهلوی غزل 929
1. خطی که بر سمن آن گلعذار بنویسد
بنفشه نسخه آن بر بهار بنویسد
سرم فدات چو تیغ تو گرد از امیرخسرو دهلوی غزل 930
1. سرم فدات چو تیغ تو گرد سر گردد
دلم نماند که تیر ترا سپر گردد
چو نقش چشم توام در دل از امیرخسرو دهلوی غزل 931
1. چو نقش چشم توام در دل حزین گردد
مرا نفس به دل خسته تیغ کین گردد
دلی که نرگس مستش به از امیرخسرو دهلوی غزل 932
1. دلی که نرگس مستش به ناز بستاند
کراست زهره کز آن حیله ساز بستاند
اگر نسیم صبا زلف او از امیرخسرو دهلوی غزل 933
1. اگر نسیم صبا زلف او برافشاند
هزار جان مقید ز بند برهاند
نسیم زلف تو دل را درون از امیرخسرو دهلوی غزل 934
1. نسیم زلف تو دل را درون بجنباند
بلاست چشم تو چون تیغ خون بجنباند
اگر ز پیش برانی مرا از امیرخسرو دهلوی غزل 935
1. اگر ز پیش برانی مرا که بر خواند
وگر مراد نبخشی که از تو بستاند؟
کسی که بوی تواش در دماغ از امیرخسرو دهلوی غزل 936
1. کسی که بوی تواش در دماغ می افتد
ز زندگانی خویشش فراغ می افتد
وفا ز یار جفاکار چون از امیرخسرو دهلوی غزل 937
1. وفا ز یار جفاکار چون نمی آید
جفا ز یار وفادار هم نمی شاید
کدام شب که ترا در کنار از امیرخسرو دهلوی غزل 938
1. کدام شب که ترا در کنار خواهم کرد؟
بنای خانه عمر استوار خواهم کرد
نه بخت آنکه به موی تو از امیرخسرو دهلوی غزل 939
1. نه بخت آنکه به موی تو راه خواهم کرد
ز خواب یا به خیالت نگاه خواهم کرد
اگر چه با تو حدیث جفا از امیرخسرو دهلوی غزل 940
1. اگر چه با تو حدیث جفا بخواهم کرد
ولیک، تا بتوانم، وفا بخواهم کرد