شوخی نگر که آن بت عیار از امیرخسرو دهلوی غزل 882
1. شوخی نگر که آن بت عیار می‌کند
دل را به بند زلف گرفتار می‌کند
تا چین زلف بر رخ دلدار از امیرخسرو دهلوی غزل 883
1. تا چین زلف بر رخ دلدار نشکند
بازار حسن و رونق تاتار نشکند
چون طره تو سلسله بر از امیرخسرو دهلوی غزل 884
1. چون طره تو سلسله بر یاسمین نهد
خورشید پیش روی تو سر بر زمین نهد
چشم فسونگر تو که داد از امیرخسرو دهلوی غزل 885
1. چشم فسونگر تو که داد فسون دهد
دانا زمام عقل به دست جنون دهد
هر گاه مرغی از سر شاخی از امیرخسرو دهلوی غزل 886
1. هر گاه مرغی از سر شاخی نوا زند
آید به دل کسی و ره جان ما زند
یک روز یار اگر قدمی از امیرخسرو دهلوی غزل 887
1. یک روز یار اگر قدمی سوی من زند
بخت رمیده خیمه به پهلوی من زند
آن خون که گاه مستی از از امیرخسرو دهلوی غزل 888
1. آن خون که گاه مستی از آن مست ما چکد
از زلف فتنه بارد و از جان بلا چکد
شبی که دلبرم از بام از امیرخسرو دهلوی غزل 889
1. شبی که دلبرم از بام همچو ماه برآید
ز جان سوخته ام صد هزار آه بر آید
به بام خویش چو آن ماه از امیرخسرو دهلوی غزل 890
1. به بام خویش چو آن ماه کج کلاه برآید
نفیر و ناله من بر سپهر و ماه برآید
چون آن بت از سر کو با از امیرخسرو دهلوی غزل 891
1. چون آن بت از سر کو با هزار ناز برآید
ز خلق هر طرفی آه جانگداز بر آید
چو ترک مست من آلوده از امیرخسرو دهلوی غزل 892
1. چو ترک مست من آلوده شراب درآید
ز شور او نمکی در دل کباب درآید
دلم ز دست برفته ست و از امیرخسرو دهلوی غزل 893
1. دلم ز دست برفته ست و پیش باز نیابد
نوازشی هم از آن یار دلنواز نیاید