دل رفت و آرزوی تو از از امیرخسرو دهلوی غزل 870
1. دل رفت و آرزوی تو از دل نمی‌شود
دل پاره گشت و درد تو زائل نمی‌شود
کاری ست در سرم که به از امیرخسرو دهلوی غزل 871
1. کاری ست در سرم که به سامان نمی شود
دردی ست در دلم که به درمان نمی شود
زان گل که اندکی بته از امیرخسرو دهلوی غزل 872
1. زان گل که اندکی بته مشک ناب شد
بسیار خلق از مژه در خون خضاب شد
بر من کنون که بی تو جهان از امیرخسرو دهلوی غزل 873
1. بر من کنون که بی تو جهان تیره فام شد
ای شمع جان، در آی که روزم به شام شد
باز این دلم خدنگ بلا از امیرخسرو دهلوی غزل 874
1. باز این دلم خدنگ بلا را نشانه شد
وین زهر ماروش به سوی ما روانه شد
گفتی دلت مرا شد و از از امیرخسرو دهلوی غزل 875
1. گفتی دلت مرا شد و از من جدا نشد
گو شو از آن هر که شود، گر مرا نشد
از حال مات هیچ حکایت از امیرخسرو دهلوی غزل 876
1. از حال مات هیچ حکایت نمی رسد
در کار مات بیش عنایت نمی رسد
باد صبا ز نافه چینت از امیرخسرو دهلوی غزل 877
1. باد صبا ز نافه چینت نمی رسد
بویی به عاشقان غمینت نمی رسد
یاری کس از کرشمه و خوبی از امیرخسرو دهلوی غزل 878
1. یاری کس از کرشمه و خوبی نشان بود
از وی وفا مجوی که نامهربان بود
ترکی و خوبروی، کسی از امیرخسرو دهلوی غزل 879
1. ترکی و خوبروی، کسی کاینچنین بود
نبود عجب گر دل او آهنین بود
مشتاق چون نظاره آن از امیرخسرو دهلوی غزل 880
1. مشتاق چون نظاره آن سیمبر کند
طاقت نهد به گوشه و آنگه نظر کند
چشمت که قصد جان من ناتوان از امیرخسرو دهلوی غزل 881
1. چشمت که قصد جان من ناتوان کند
گویم مکن به قصد دل، همان کند