چون بینم اینکه رویت از امیرخسرو دهلوی غزل 822
1. چون بینم اینکه رویت در چشم دیگر آید
کز دیده های خود هم چشم مرا در آید
هر بار کان پریوش در از امیرخسرو دهلوی غزل 823
1. هر بار کان پریوش در کوی من در آید
بیهوشیی ز رویش در مرد و زن در آید
امروز چیست کز در جانان از امیرخسرو دهلوی غزل 824
1. امروز چیست کز در جانان برون نیامد؟
مردند دردمندان، جان، آن برون نیامد
گر بر عذار سیمین زلفش از امیرخسرو دهلوی غزل 825
1. گر بر عذار سیمین زلفش دوتو نماند
آویخته دل من در تار مو نماند
دل شد ز دست ما را با یار از امیرخسرو دهلوی غزل 826
1. دل شد ز دست ما را با یار ما که گوید؟
وین درد سینه ما پیش دواکه گوید
مستان چشم اویم از ما از امیرخسرو دهلوی غزل 827
1. مستان چشم اویم از ما خمار ناید
غیر دلی پر از خون جام دگر نشاید
چشم ز دوری تو دور از از امیرخسرو دهلوی غزل 828
1. چشم ز دوری تو دور از تو خون فشاند
دور فلک مبادا کاین شربتت چشاند
زلفت که هر خم از وی در از امیرخسرو دهلوی غزل 829
1. زلفت که هر خم از وی در شانه می نگنجد
دلها که او فشاند در خانه می نگنجد
دل بی رخ تو صورت جان از امیرخسرو دهلوی غزل 830
1. دل بی رخ تو صورت جان را نمی شناسد
جان بی لب تو گوهر کان را نمی شناسد
زین پیشتر چنین دلت از امیرخسرو دهلوی غزل 831
1. زین پیشتر چنین دلت از سنگ و رو نبود
و آزار دوستانت برین گونه خو نبود
عهدی که بود با منت، از امیرخسرو دهلوی غزل 832
1. عهدی که بود با منت، آن گوییا نبود
وان پرسش زمان به زمان گوییا نبود
دی مست بوده ام که ز خویشم از امیرخسرو دهلوی غزل 833
1. دی مست بوده ام که ز خویشم خبر نبود
من بودم و دو محرم و یاری دگر نبود