دلبر من دوش که مهمان از امیرخسرو دهلوی غزل 810
1. دلبر من دوش که مهمان رسید
در شب هجرم مه تابان رسید
هر که به دنباله کامی از امیرخسرو دهلوی غزل 811
1. هر که به دنباله کامی بود
پیش تو چون بنده غلامی بود
گل به تماشای چمن می از امیرخسرو دهلوی غزل 812
1. گل به تماشای چمن می رود
باد به گلگشت سمن می رود
عشق تو هر لحظه فزون از امیرخسرو دهلوی غزل 813
1. عشق تو هر لحظه فزون می‌شود
دل ز غمت قطره خون می‌شود
گر جام غم فرستی، نوشم از امیرخسرو دهلوی غزل 814
1. گر جام غم فرستی، نوشم که غم نباشد
کانجا که عشق باشد، این مایه کم نباشد
سروی چو قامت تو در بوستان از امیرخسرو دهلوی غزل 815
1. سروی چو قامت تو در بوستان نباشد
زیرا که بوستان را سرو روان نباشد
من دلبری ندیدم کش زین از امیرخسرو دهلوی غزل 816
1. من دلبری ندیدم کش زین نهاد باشد
زین فتنه ها دلم را بسیار یاد باشد
چندان که یار ما را در از امیرخسرو دهلوی غزل 817
1. چندان که یار ما را در حسن ناز باشد
ما را هزار چندان با او نیاز باشد
ما را ز کوی جانان عزم از امیرخسرو دهلوی غزل 818
1. ما را ز کوی جانان عزم سفر نباشد
بی عمر زندگانی کس را بسر نباشد
در شهر فتنه ای شد، می از امیرخسرو دهلوی غزل 819
1. در شهر فتنه ای شد، می دانم از که باشد
ترکی ست صید افگن، پنهانم از که باشد؟
هر لحظه چشم شوخت ناز از امیرخسرو دهلوی غزل 820
1. هر لحظه چشم شوخت ناز دگر فروشد
جوینده بش باید، گر بیشتر فروشد
بر آسمان پریوش چون از امیرخسرو دهلوی غزل 821
1. بر آسمان پریوش چون ماه ما برآید
خورشید کیست باری کو بر سما برآید؟