وقتی آن کافر بی رحم از امیرخسرو دهلوی غزل 763
1. وقتی آن کافر بی رحم از آن من بود
دل آواره شده نیز، از آن تن بود
دوش در خواب مرا بابت از امیرخسرو دهلوی غزل 764
1. دوش در خواب مرا بابت خودکاری بود
بت پرستی را در خدمت بت یاری بود
باز عشق تو مرا مژده از امیرخسرو دهلوی غزل 765
1. باز عشق تو مرا مژده رسوایی داد
فتنه را عهده کار من شیدایی داد
دوش آتش زدی و گریه مرا از امیرخسرو دهلوی غزل 766
1. دوش آتش زدی و گریه مرا یاری داد
ناله من همه کو را شغب و زاری داد
چشم مست تو که دی بر من از امیرخسرو دهلوی غزل 767
1. چشم مست تو که دی بر من بیتاب افتاد
تو نیفگندی، از آلودگی خواب افتاد
آن عزیزان که همه شب از امیرخسرو دهلوی غزل 768
1. آن عزیزان که همه شب به دل من گردند
فرخ آن روز که بر دیده روشن گردند
جان فدای پسرانی که از امیرخسرو دهلوی غزل 769
1. جان فدای پسرانی که نکورو باشند
راحت جانست جفاشان چو جفاجو باشند
یار زیبای مرا باز به از امیرخسرو دهلوی غزل 770
1. یار زیبای مرا باز به من بنمایید
ترک رعنای مرا باز به من بنمایید
باز با خویش گهی هم سخنش از امیرخسرو دهلوی غزل 771
1. باز با خویش گهی هم سخنش خواهم دید
یا نگاهی به سوی خویشتنش خواهم دید
یار باز آمد و بوی گل از امیرخسرو دهلوی غزل 772
1. یار باز آمد و بوی گل و ریحان آورد
خنده باغ مرا گریه هجران آورد
خم زلف تو که زنجیر جنون از امیرخسرو دهلوی غزل 773
1. خم زلف تو که زنجیر جنون می خوانند
ای خوش آن طایفه کاین سلسله می جنبانند