از کجا در رهم آن شوخ از امیرخسرو دهلوی غزل 739
1. از کجا در رهم آن شوخ بلا پیش آمد؟
چه بلا بود ندانم، ز کجا پیش آمد؟
باز عشق آمد و دیوانگیم از امیرخسرو دهلوی غزل 740
1. باز عشق آمد و دیوانگیم پیش آمد
بر دلم از مژه غمزه زنی نیش آمد
گر مرا هیچ مرادی پس از امیرخسرو دهلوی غزل 741
1. گر مرا هیچ مرادی پس ازین پیش آمد
حاسدم را ز حسد روز پسین پیش آمد
دانم، ای دوست که در از امیرخسرو دهلوی غزل 742
1. دانم، ای دوست که در خانه شرابت باشد
یک صراحی به من آور که صوابت باشد
بر من، ار دولت وصل تو از امیرخسرو دهلوی غزل 743
1. بر من، ار دولت وصل تو مقرر می‌شد
کارم از لعل گهربار تو چون زر می‌شد
ترک عاشق کش من، ترک از امیرخسرو دهلوی غزل 744
1. ترک عاشق کش من، ترک جفا خوش باشد
به وفا کوش که از دوست وفا خوش باشد
بس که خون جگر از راه از امیرخسرو دهلوی غزل 745
1. بس که خون جگر از راه نظر بیرون شد
دل نمی باید ازین ورطه ره بیرون شد
هرکسی روز وداع از پی از امیرخسرو دهلوی غزل 746
1. هرکسی روز وداع از پی محمل می‌شد
تو مپندار که آن دلبرم از دل می‌شد
هر کرا داعیه درد طلب از امیرخسرو دهلوی غزل 747
1. هر کرا داعیه درد طلب پیدا شد
عاقلان جمله بر آنند که او شیدا شد
گر خم طره ز روی تو جدا از امیرخسرو دهلوی غزل 748
1. گر خم طره ز روی تو جدا خواهد شد
نام رخساره تو نام سما خواهد شد
چشم من خنده شیرین تو از امیرخسرو دهلوی غزل 749
1. چشم من خنده شیرین تو گریان دارد
دل من را لب پر شور تو بریان دارد
تو مپندار که دوران از امیرخسرو دهلوی غزل 750
1. تو مپندار که دوران همه یکسان گذرد
گاه در وصل و گهی در غم هجران گذرد