تا کی آن زلف پریشان از امیرخسرو دهلوی غزل 691
1. تا کی آن زلف پریشان وقت ما بر هم زند
آه دودآلود ما آتش بر این عالم زند
گل نو رسید و بویی ز بهار از امیرخسرو دهلوی غزل 692
1. گل نو رسید و بویی ز بهار من نیامد
چه کنم نسیم گل را که ز یار من نیامد
برهم بماند دیده، کس از امیرخسرو دهلوی غزل 693
1. برهم بماند دیده، کس ازان سوار نامد
خبری ز خود ندام که خبر زیار نامد
خبرم شده ست کامشب سر از امیرخسرو دهلوی غزل 694
1. خبرم شده ست کامشب سر یار خواهی آمد
سر من فدای راهی که سوار خواهی آمد
گذرد مهی و یک شب به منت از امیرخسرو دهلوی غزل 695
1. گذرد مهی و یک شب به منت گذر نباشد
برود شبی و ما را خبر از سحر نباشد
تو ز لب سخن گشادی، همه از امیرخسرو دهلوی غزل 696
1. تو ز لب سخن گشادی، همه خلق بی زبان شد
تو به ره خرام کردی، همه چشمها روان شد
بت نو رسیده من هوس شکار از امیرخسرو دهلوی غزل 697
1. بت نو رسیده من هوس شکار دارد
دل صید کرده هر سو نه یکی، هزار دارد
سر من به سجده هر دم به از امیرخسرو دهلوی غزل 698
1. سر من به سجده هر دم به ستانه ای درآید
جگر اندر آستانش به بهانه ای در آید
دلبران مهر نمایند از امیرخسرو دهلوی غزل 699
1. دلبران مهر نمایند و وفا نیز کنند
دل بر آن مهر نبندی که جفا نیز کنند
عاشقان خون جگر شربت از امیرخسرو دهلوی غزل 700
1. عاشقان خون جگر شربت مقصود کنند
ای خوش آن گریه که گه دیر و گهی زود کنند
دوش ناگه به من دلشده از امیرخسرو دهلوی غزل 701
1. دوش ناگه به من دلشده آن مه برسید
دل به مقصود خود المنت لله برسید
روزها شد که ز تو بوی از امیرخسرو دهلوی غزل 702
1. روزها شد که ز تو بوی وفایی نرسید
وز سر کوی توام باد صبایی نرسید