فرخ آن عیدی که جان قربانی از امیرخسرو دهلوی غزل 679
1. فرخ آن عیدی که جان قربانی جانان بود
خرم آن جانی که پیش نیکوان قربان بود
از سر کو آن پری چون ناگهان از امیرخسرو دهلوی غزل 680
1. از سر کو آن پری چون ناگهان پیدا شود
جای آن باشد که مردم در میان شیدا شود
زلف گرد آور که بازم از امیرخسرو دهلوی غزل 681
1. زلف گرد آور که بازم دل پریشان می‌شود
روی پنهان کن که بازم دیده حیران می‌شود
تا چه ساعت بود، یارب، از امیرخسرو دهلوی غزل 682
1. تا چه ساعت بود، یارب، کان مسلمان زاده شد
کافت اندر سینه و اندیشه در جان زاده شد
تا خیال روی آن شمع شبستان از امیرخسرو دهلوی غزل 683
1. تا خیال روی آن شمع شبستان دیده شد
سوختم سر تا قدم پیدا و پنهان دیده شد
یار ما را دل ز دست عاشقی از امیرخسرو دهلوی غزل 684
1. یار ما را دل ز دست عاشقی صد پاره شد
باز عقل از خان و مان خویشتن آواره شد
گر نمی بینم دمی در روی از امیرخسرو دهلوی غزل 685
1. گر نمی بینم دمی در روی او غم می کشد
ور کسی پهلوی او می بینم آن هم می کشد
ناز کن، ای گل، که سرو از امیرخسرو دهلوی غزل 686
1. ناز کن، ای گل، که سرو بوستانی می کشد
ناز تو بلبل به هر نوعی که دانی می کشد
هر کسی را در بهاران از امیرخسرو دهلوی غزل 687
1. هر کسی را در بهاران دل به گلزاری کشد
وین دل بدروز من سوی جفا کاری کشد
آن که دل برد و ز غمزه از امیرخسرو دهلوی غزل 688
1. آن که دل برد و ز غمزه چون سنانش می نهد
عشق جانم می شکافد، در میانش می نهد
باز باد صبح بوی آشنایی از امیرخسرو دهلوی غزل 689
1. باز باد صبح بوی آشنایی می دهد
آب چشم مستمندان را روایی می دهد
غم مخور، ای دل که باز از امیرخسرو دهلوی غزل 690
1. غم مخور، ای دل که باز ایام شادی هم رسد
هر کجا دردی ست آن را عاقبت مرهم رسد