آبرویم ز آتش سودای از امیرخسرو دهلوی غزل 655
1. آبرویم ز آتش سودای خوبان شد به باد
خاک بر سر می کنم از دست ایشان داد داد
در شب هجران که روزی از امیرخسرو دهلوی غزل 656
1. در شب هجران که روزی هیچ دشمن را مباد
می رود عمر عزیزم چون سر زلفت به یاد
غمزه هایی کرد چشمش از امیرخسرو دهلوی غزل 657
1. غمزه هایی کرد چشمش با دل این نامراد
باز از دال دو زلفم آن الف قد داد یاد
ساقیا، می ده که بیرون از امیرخسرو دهلوی غزل 658
1. ساقیا، می ده که بیرون سبزه های تر دمید
چون خط سبز جوانان نغز و جان پرور دمید
سبزه ای سبز است و آب از امیرخسرو دهلوی غزل 659
1. سبزه ای سبز است و آب روشن و سرو بلند
باده صافی به جام آبگون باید فگند
ای که چون جان رفته ای از امیرخسرو دهلوی غزل 660
1. ای که چون جان رفته ای از پیش ما، باز آی زود
کز فراقت سوختم بر آتش دل همچو عود
بر بناگوشت بلای خط از امیرخسرو دهلوی غزل 661
1. بر بناگوشت بلای خط که سر بر می‌کند
جزو جزو عاشق بیچاره ابتر می‌کند
جان که چون تو دشمنی از امیرخسرو دهلوی غزل 662
1. جان که چون تو دشمنی را دوستداری می‌کند
دشمن خود را به خون خویش یاری می‌کند
چشم تو مست است یا در از امیرخسرو دهلوی غزل 663
1. چشم تو مست است یا در خواب بازی می‌کند
بوالعجب مستی که در محراب بازی می‌کند
باز ترک مست من آهنگ از امیرخسرو دهلوی غزل 664
1. باز ترک مست من آهنگ بازی می‌کند
کس نکرده‌ست آنکه آن ترک طرازی می‌کند
غمزه شوخت که قصد جان از امیرخسرو دهلوی غزل 665
1. غمزه شوخت که قصد جان مردم می‌کند
هرکجا جادوگری آنجا تعلم می‌کند
دل که با خوبان بدخو از امیرخسرو دهلوی غزل 666
1. دل که با خوبان بدخو آشنایی می‌کند
شیشه‌ای با خاره‌ای زورآزمایی می‌کند