گر نظر بر چشم کافر کیش از امیرخسرو دهلوی غزل 643
1. گر نظر بر چشم کافر کیش او خواهد فتاد
آتشی بر عاشق بی خویش او خواهد فتاد
باز گل می آید و دل در از امیرخسرو دهلوی غزل 644
1. باز گل می آید و دل در بلا خواهد فتاد
شورشی در جان بی سامان ما خواهد فتاد
دل ز دست من برفت و آرزوی از امیرخسرو دهلوی غزل 645
1. دل ز دست من برفت و آرزوی دل بماند
وز من اندر هر سر کو گفتگوی دل بماند
رفتیم از چشم و در دل از امیرخسرو دهلوی غزل 646
1. رفتیم از چشم و در دل حسرت رویت بماند
بر شکستی و به جانم نقش گیسویت بماند
عاشقان نقل غمت با باده از امیرخسرو دهلوی غزل 647
1. عاشقان نقل غمت با باده احمر خورند
گر چه غم تلخ است، بر یاد تو چون شکر خورند
شهسوارانی که فتح قلعه از امیرخسرو دهلوی غزل 648
1. شهسوارانی که فتح قلعه دین کرده‌اند
التماس همت از دل‌های مسکین کرده‌اند
عاشقان تو ز تو تا صبح از امیرخسرو دهلوی غزل 649
1. عاشقان تو ز تو تا صبح در خونابه اند
گر چه بهتر مصلحت پیشت به لاغ و لابه اند
چشمها را گوی کاین ناز از امیرخسرو دهلوی غزل 650
1. چشمها را گوی کاین ناز و کرشمه کم کنند
ور نه ترسم عالمی را خسته و در هم کنند
ژاله از نرگس فرو بارید از امیرخسرو دهلوی غزل 651
1. ژاله از نرگس فرو بارید و گل را آب داد
وز تگرگ روح پرور مالش عناب داد
دوش بوی گل مرا از آشنایی از امیرخسرو دهلوی غزل 652
1. دوش بوی گل مرا از آشنایی یاد داد
جان گریبان پاره کرد و خویش را بر باد داد
آن همه دعوی که اول عقل از امیرخسرو دهلوی غزل 653
1. آن همه دعوی که اول عقل دعوی دار کرد
دید چون رویت به عجز خویشتن اقرار کرد
یا رب، آن بالا مگر از از امیرخسرو دهلوی غزل 654
1. یا رب، آن بالا مگر از آب حیوان ریختند
یا بسی جان کسان بگداختند، آن ریختند