عاقل ندهد عاشق دل سوخته از امیرخسرو دهلوی غزل 501
1. عاقل ندهد عاشق دل سوخته را پند
سلطان ننهد بنده محنت زده را بند
روزی مگر این بسته در از امیرخسرو دهلوی غزل 502
1. روزی مگر این بسته در ما بگشایند
وز لطف من گشمده را راه نمایند
آن سرو خرامنده که جستم، از امیرخسرو دهلوی غزل 503
1. آن سرو خرامنده که جستم، به بر آمد
وان بخت که پیش آمده بد، بیش تر آمد
هر سر که به سودای تو از امیرخسرو دهلوی غزل 504
1. هر سر که به سودای تو از پای در آمد
از خاک کف پای تواش تاج سر آمد
ترسم که از اطراف جهان از امیرخسرو دهلوی غزل 505
1. ترسم که از اطراف جهان دود برآید
گر آه من از جان غم اندود برآید
گر بار دگر ماه من از از امیرخسرو دهلوی غزل 506
1. گر بار دگر ماه من از بام برآید
بس فتنه که از گردش ایام برآید
سروی چو تو در خلخ و نوشاد از امیرخسرو دهلوی غزل 507
1. سروی چو تو در خلخ و نوشاد نباشد
این نازکی اندر گل و شمشاد نباشد
یک روز به عمری ز منت از امیرخسرو دهلوی غزل 508
1. یک روز به عمری ز منت یاد نیاید
یک شب رهی از کوی غمت شاد نیاید
بر آب رخت یک گل سیراب از امیرخسرو دهلوی غزل 509
1. بر آب رخت یک گل سیراب نیاید
آنچ از لبت آید ز می ناب نیاید
روزی اگر آن ماه به مهمان از امیرخسرو دهلوی غزل 510
1. روزی اگر آن ماه به مهمان من آید
دوران فلک در ته فرمان من آید
گر چشم من از صورت تو از امیرخسرو دهلوی غزل 511
1. گر چشم من از صورت تو دور نباشد
دور از تو دلم خسته و رنجور نباشد
سروی چو تو در اچه و در از امیرخسرو دهلوی غزل 512
1. سروی چو تو در اچه و در تته نباشد
گل مثل رخ خوب تو البته نباشد