رخی داری که وصف آن به از امیرخسرو دهلوی غزل 465
1. رخی داری که وصف آن به خاطر درنمی‌گنجد
شراب لذت دیدار در ساغر نمی‌گنجد
چو ترک مست من هر لحظه از امیرخسرو دهلوی غزل 466
1. چو ترک مست من هر لحظه ای سوی دگر غلتد
شود نظارگی دیوانه و زو مست تر غلتد
چه خوش صبحی دمید امشب از امیرخسرو دهلوی غزل 467
1. چه خوش صبحی دمید امشب مرا از روی یار خود
گلستان حیاتم تازه گشت از نوبهار خود
دروغ و راستی کان غمزه از امیرخسرو دهلوی غزل 468
1. دروغ و راستی کان غمزه غماز پیوندد
درد صد پرده عاشق ز لب وان باز پیوندد
بتی کو هر دمم دشنامهای از امیرخسرو دهلوی غزل 469
1. بتی کو هر دمم دشنامهای شکرین بخشد
به از دشنام نبود، گر نبات وانگبین بخشد
دلم برون شد از غمت، از امیرخسرو دهلوی غزل 470
1. دلم برون شد از غمت، غمت ز دل برون نشد
زبون شدم که بود کو ز دست غم زبون نشد
دل باز به جوش آمد، جانان از امیرخسرو دهلوی غزل 471
1. دل باز به جوش آمد، جانان که می آید
بیمار به هوش آمد، در مان که می آید
ما را تو صنم باشی، دیگر از امیرخسرو دهلوی غزل 472
1. ما را تو صنم باشی، دیگر به چه کار آید
با لعل جگر سوزت، شکر به چه کار آید
شمع من اگر یک شب از خانه از امیرخسرو دهلوی غزل 473
1. شمع من اگر یک شب از خانه برون آید
از هر طرفی صد جان پروانه برون آید
از شیفتگان چون من، از امیرخسرو دهلوی غزل 474
1. از شیفتگان چون من، سر باز برون ناید
از سیمبران چون تو، طناز بیرون ناید
گفتم که ترا آخر دل خانه از امیرخسرو دهلوی غزل 475
1. گفتم که ترا آخر دل خانه نمی یابد
گفتا که پی گنجم ویرانه نمی یابد
آن دل به چه کار آید کان از امیرخسرو دهلوی غزل 476
1. آن دل به چه کار آید کان خانه تو نبود
وان موی چه بندد دل، گر شانه تو نبود