چو زلفش فتنه شد بر جان، از امیرخسرو دهلوی غزل 453
1. چو زلفش فتنه شد بر جان، دلم آباد کی ماند
غم هجران ز حد بیرون، درونم شاد کی ماند
مهش گویم، و لیکن مه از امیرخسرو دهلوی غزل 454
1. مهش گویم، و لیکن مه سخن گفتن نمی داند
گلش گویم، ولیکن گل گهر سفتن نمی داند
چه پوشی پرده بر رویی از امیرخسرو دهلوی غزل 455
1. چه پوشی پرده بر رویی که آن پنهان نمی ماند
وگر در پرده می داری، کسی را جان نمی ماند
زهی از درد خود یک چشم از امیرخسرو دهلوی غزل 456
1. زهی از درد خود یک چشم را بینم نمی بیند
که هیچ آن سهل گیر بی وفا را غم نمی بیند
بت محمل نشین من مگر از امیرخسرو دهلوی غزل 457
1. بت محمل نشین من مگر حالم نمی داند
که می بندد برین دل بار و محمل تند می راند
چو جان عاشقان آن ماه از امیرخسرو دهلوی غزل 458
1. چو جان عاشقان آن ماه را سلطان و خان سازد
جهانی پیش او خود را غلام رایگان سازد
دمی نبود که آن غمزه از امیرخسرو دهلوی غزل 459
1. دمی نبود که آن غمزه جهانی خون نمی سازد
ولی دعوی خون اشکم به رخ گلگون نمی سازد
زمانی نیست کز دست تو از امیرخسرو دهلوی غزل 460
1. زمانی نیست کز دست تو جان من نمی‌سوزد
کدامین سینه را کان غمزه پرفن نمی‌سوزد
همه مستی خلق از ساغر از امیرخسرو دهلوی غزل 461
1. همه مستی خلق از ساغر و پیمانه می‌خیزد
مرا دیوانگی زان نرگس مستانه می‌خیزد
هوایی می رسد کز سر گریبان از امیرخسرو دهلوی غزل 462
1. هوایی می رسد کز سر گریبان چاک خواهم زد
کلاه عافیت با سر بهم بر خاک خواهم زد
دلت هر لحظه می‌گردد از امیرخسرو دهلوی غزل 463
1. دلت هر لحظه می‌گردد کجا روی وفا روید؟
غلط خود می‌کنم، در سنگ غلتان کی گیا روید؟
مشو پنهان برون آ، عالمی از امیرخسرو دهلوی غزل 464
1. مشو پنهان برون آ، عالمی را جان بیاساید
زهی آسایش جانی که از جانان بیاساید