من از جور و جفای دلبران از امیرخسرو دهلوی غزل 429
1. من از جور و جفای دلبران دیوانه خواهم شد
ز خویش و آشنا از دست دل بیگانه خواهم شد
مرو زینسان که هر سو از امیرخسرو دهلوی غزل 430
1. مرو زینسان که هر سو جامه جان چاک خواهد شد
جهانی در سر این غمزه بیباک خواهد شد
شبی، ای باد، سوی آن از امیرخسرو دهلوی غزل 431
1. شبی، ای باد، سوی آن رخ گلگون نخواهی شد
به کوی آن فریب انگیز پر افسون نخواهی شد
سخن می گفتم از لبهاش از امیرخسرو دهلوی غزل 432
1. سخن می گفتم از لبهاش در کامم زبان گم شد
گرفتم ناگهان نامش حدیثم در دهان گم شد
ز عارض، طره بالا کن از امیرخسرو دهلوی غزل 433
1. ز عارض، طره بالا کن که کار خلق در هم شد
علم برکش که بر خوبانت سلطانی مسلم شد
کسی را کاین چنین زلف از امیرخسرو دهلوی غزل 434
1. کسی را کاین چنین زلف و بناگوش آن چنان باشد
اگر در دیده و دل جای دارد و جای آن باشد
ترا از وجه دل بردن ورای از امیرخسرو دهلوی غزل 435
1. ترا از وجه دل بردن ورای حسن آن باشد
که دیگر خوبرویان را ندانم آن چنان باشد
مرا تا آشنایی با بتان از امیرخسرو دهلوی غزل 436
1. مرا تا آشنایی با بتان دل ربا باشد
محال است این که جانم با صبوری آشنا باشد
مبارک بامدادی کان از امیرخسرو دهلوی غزل 437
1. مبارک بامدادی کان جمال اندر نظر باشد
خجسته طالعی کان ماه را بر ما گذر باشد
سخن در پرده می گویی، از امیرخسرو دهلوی غزل 438
1. سخن در پرده می گویی، زبان دانی همین باشد
دلم از غمزه می جویی، فسون خوانی همین باشد
خوشم کردی به دشنامی از امیرخسرو دهلوی غزل 439
1. خوشم کردی به دشنامی توقع بیش می‌باشد
به حق آن که در ذکرت زبانم ریش می‌باشد
به چشمم تا خیال لعل از امیرخسرو دهلوی غزل 440
1. به چشمم تا خیال لعل آن قصاب می‌گردد
دمادم در اشک من به خون ناب می‌گردد