بهار آمد و گلهای بوستان از امیرخسرو دهلوی غزل 382
1. بهار آمد و گلهای بوستان بشکفت
به خوش دلی و طرب روی دوستان بشکفت
یار چون با ماست بهر از امیرخسرو دهلوی غزل 383
1. یار چون با ماست بهر دیدنش تعجیل چیست
یوسف اندر مصر دل، در دیده رود نیل چیست
بدان بهانه که حسنی از امیرخسرو دهلوی غزل 384
1. بدان بهانه که حسنی ست بس فراوانت
جفا بکن که هر آن کرده نیست تاوانت
باز مست آمدنش نازکنان از امیرخسرو دهلوی غزل 385
1. باز مست آمدنش نازکنان از جایی ست
زان یکی کار در آن کنج دهان از جایی ست
کسی را به دور حسن تو از امیرخسرو دهلوی غزل 386
1. کسی را به دور حسن تو پروای خواب نیست
کو دل کزان دو نرگس رعنا خراب نیست
از من آن کامیاب را چه از امیرخسرو دهلوی غزل 387
1. از من آن کامیاب را چه غم است
زین شب آن مهتاب را چه غم است
هر عاشقی که ترسد از از امیرخسرو دهلوی غزل 388
1. هر عاشقی که ترسد از طعنه و ملامت
دعوی عشق بازی بر وی بود غرامت
یارب، چه شد کان ترک از امیرخسرو دهلوی غزل 389
1. یارب، چه شد کان ترک ما ترک محبان کرده است
آسودگان وصل را رنجور هجران کرده است
زلف مشکینش که گویی از امیرخسرو دهلوی غزل 390
1. زلف مشکینش که گویی را به چوگان یافته ست
گو به صحن دیده بازی کن که میدان یافته ست
خنده هرگز دهنی همچو از امیرخسرو دهلوی غزل 391
1. خنده هرگز دهنی همچو دهان تو نیافت
سخن ار آب نشد طعم زبان تو نیافت
یک سخن گر من ازان جان از امیرخسرو دهلوی غزل 392
1. یک سخن گر من ازان جان و جهان خواهم یافت
ره سوی آرزوی خویش بدان خواهم یافت