این جفا کارییت که نو از امیرخسرو دهلوی غزل 358
1. این جفا کارییت که نو به نو است
مگر این جان کشته را درو است
رخ تو نور دیده قمر است از امیرخسرو دهلوی غزل 359
1. رخ تو نور دیده قمر است
لب تو سرخ رویی شکر است
تن پاکت که زیر پیرهن از امیرخسرو دهلوی غزل 360
1. تن پاکت که زیر پیرهن است
وحده لاشریک له، چه تن است
روی نیکوی تو ز مه کم از امیرخسرو دهلوی غزل 361
1. روی نیکوی تو ز مه کم نیست
جز ترا نیکویی مسلم نیست
سرو را با قد تو هستی از امیرخسرو دهلوی غزل 362
1. سرو را با قد تو هستی نیست
میلش الا به سوی پستی نیست
یار ما دل ز دوستان برداشت از امیرخسرو دهلوی غزل 363
1. یار ما دل ز دوستان برداشت
مهر دیرینه از میان برداشت
ترک مستم که قصد ایمان از امیرخسرو دهلوی غزل 364
1. ترک مستم که قصد ایمان داشت
چشم او میل غارت جان داشت
از رخت ارغوان نمودار از امیرخسرو دهلوی غزل 365
1. از رخت ارغوان نمودار است
وز رخم زعفران نمودار است
ترک من دی سخن به ره می‌گفت از امیرخسرو دهلوی غزل 366
1. ترک من دی سخن به ره می‌گفت
هرکه رویش بدید، مه می‌گفت
آنچه بر جان من ز غم رفته‌ست از امیرخسرو دهلوی غزل 367
1. آنچه بر جان من ز غم رفته‌ست
همه از دست آن صنم رفته‌ست
گل ز رخساره تو بی آب از امیرخسرو دهلوی غزل 368
1. گل ز رخساره تو بی آب است
مه ز نظاره تو بیتاب است
هر که روی تو دید جان از امیرخسرو دهلوی غزل 369
1. هر که روی تو دید جان دانست
لب شیرینت، را همان دانست