بنده را با تو دوستداری خوست از دهلوی غزل 370
1. بنده را با تو دوستداری خوست
گر چه تو بنده را نداری دوست
سر زلف تو تا بجنبیده‌ست از دهلوی غزل 371
1. سر زلف تو تا بجنبیده‌ست
بوی مشک ختا بجنبیده‌ست
نگار من امشب سر ناز داشت از دهلوی غزل 372
1. نگار من امشب سر ناز داشت
بر افتادگان چشم بد ساز داشت
دلم برد و بوی وفایی نداشت از دهلوی غزل 373
1. دلم برد و بوی وفایی نداشت
دلش راز غم آشنایی نداشت
گلستان نسیم سحر یافته ست از دهلوی غزل 374
1. گلستان نسیم سحر یافته ست
صبا غنچه را خفته دریافته ست
دل من به جانانی آویخته ست از دهلوی غزل 375
1. دل من به جانانی آویخته ست
چو دزدی کز ایوانی آویخته ست
صبا کو به بوی تو جان پرور است از دهلوی غزل 376
1. صبا کو به بوی تو جان پرور است
دل خلق را سوی تو رهبر است
کجا دولت وصلش آرم به دست از دهلوی غزل 377
1. کجا دولت وصلش آرم به دست
که جز باد چیزی ندارم به دست
بتی کز ویم رو به دیوانگی ست از دهلوی غزل 378
1. بتی کز ویم رو به دیوانگی ست
اگر جان توان برد فرزانگی ست
خم تهی گشت و هنوزم جان ز می سیراب نیست از دهلوی غزل 379
1. خم تهی گشت و هنوزم جان ز می سیراب نیست
خون تو هست آخر، ای دل، گر شراب ناب نیست
صد بلا افتاد و صد فتنه بخاست از دهلوی غزل 380
1. صد بلا افتاد و صد فتنه بخاست
عاشق بیچاره را عبرت کجاست
گر ترا ناز و بدخویی این است از دهلوی غزل 381
1. گر ترا ناز و بدخویی این است
وای بر دل، اگر چه سنگین است