رخت ولایت چشم پر آب از امیرخسرو دهلوی غزل 322
1. رخت ولایت چشم پر آب را بگرفت
غمت درونه جان خراب را بگرفت
...
مهی گذشت که آن مه به از امیرخسرو دهلوی غزل 323
1. مهی گذشت که آن مه به سوی ما نگذشت
شبی نرفت که بر جان ما بلا نگذشت
...
مرا کرشمه آن ترک گلعذار از امیرخسرو دهلوی غزل 324
1. مرا کرشمه آن ترک گلعذار بکشت
مرا شکنجه آن جعد همچو مار بکشت
...
چو خشم مست تو در خوابگاه از امیرخسرو دهلوی غزل 325
1. چو خشم مست تو در خوابگاه ناز بخفت
بر آستانت مرا سخت حیله ساز بخفت
...
شب فراق سیاه و مرا سیاه از امیرخسرو دهلوی غزل 326
1. شب فراق سیاه و مرا سیاه تر است
که شام تا سحرم زلف یار در نظر است
...
هنوز آن رخ چون ماه پیش از امیرخسرو دهلوی غزل 327
1. هنوز آن رخ چون ماه پیش چشم من است
شکنج جانم ازان زلف در هم و شکن است
...
کسی که عشق نبازد نه از امیرخسرو دهلوی غزل 328
1. کسی که عشق نبازد نه آدمی سنگ است
بلای عشق کشد هر که آدمی رنگ است
...
شکوفه غالیه بو گشت از امیرخسرو دهلوی غزل 329
1. شکوفه غالیه بو گشت و باغ گل رنگ است
هوای باده ساقی و نفحه چنگ است
...
چه داغهاست که بر سینه از امیرخسرو دهلوی غزل 330
1. چه داغهاست که بر سینه فگارم نسیت
چه دردهاست که بر جان بی قرارم نیست
...
مرا به عشق دل خویش نیز از امیرخسرو دهلوی غزل 331
1. مرا به عشق دل خویش نیز محرم نیست
که می زند دم بیگانگی و همدم نیست
...
بیا بیا که مرا طاقت از امیرخسرو دهلوی غزل 332
1. بیا بیا که مرا طاقت جدایی نیست
رها مکن که دلم را ز غم رهایی نیست
...
کدام سنگدلت شیوه جفا از امیرخسرو دهلوی غزل 333
1. کدام سنگدلت شیوه جفا آموخت
که ناز و شوخیت از بهر جان ما آموخت
...