هر که نگه در تو کرد بیش به بستان نرفت از دهلوی غزل 274
1. هر که نگه در تو کرد بیش به بستان نرفت
و آرزوی روی تو از گل و ریحان نرفت
خوش بود آن بیدلی کز غم امانیش نیست از دهلوی غزل 275
1. خوش بود آن بیدلی کز غم امانیش نیست
مرده بود آن دلی کاه و فغانیش نیست
نیست دلی کاندرو داغ جفای تو نیست از دهلوی غزل 276
1. نیست دلی کاندرو داغ جفای تو نیست
کیست که اندر سرش باد هوای تو نیست
در چمن جان من سرو خرامان یکی ست از دهلوی غزل 277
1. در چمن جان من سرو خرامان یکی ست
نرگس رعناش دو، غنچه خندان یکی ست
آنکه مزاج دلش باز ندانم که چیست از دهلوی غزل 278
1. آنکه مزاج دلش باز ندانم که چیست
رفتن او کشتن است، باز ندانم که چیست
درد دلم را طبیب چاره ندانست از دهلوی غزل 279
1. درد دلم را طبیب چاره ندانست
مرهم این ریش پاره پاره ندانست
چون غم هجران او نداشت نهایت از دهلوی غزل 280
1. چون غم هجران او نداشت نهایت
عاقبت اندوه عشق کرد سرایت
ای سر کشیده از من، سر کشم به پیشت از دهلوی غزل 281
1. ای سر کشیده از من، سر کشم به پیشت
گر از طریق خویشی بینم از آن خویشت
چون در سخن درآمد لعل شکر مقالت از دهلوی غزل 282
1. چون در سخن درآمد لعل شکر مقالت
آب حیات ریزد از چشمه زلالت
چابک تر از تو در همه عالم سوار نیست از دهلوی غزل 283
1. چابک تر از تو در همه عالم سوار نیست
زیباتر از تو در همه عالم نگار نیست
خوش خلعتی ست جسم، ولی استوار نیست از دهلوی غزل 284
1. خوش خلعتی ست جسم، ولی استوار نیست
خوش حالتی ست عمر ولی پایدار نیست
شب نیست کز تو بر سر هر کو نفیر نیست از دهلوی غزل 285
1. شب نیست کز تو بر سر هر کو نفیر نیست
و اندیشه تو در دل برنا و پیر نیست