ای صد شکست زلف ترا از امیرخسرو دهلوی غزل 1953
1. ای صد شکست زلف ترا زیر هر خمی
در هر خمیش مانده به هر گوشه درهمی
ساقی بیا که موسم عیش از امیرخسرو دهلوی غزل 1954
1. ساقی بیا که موسم عیش است و میم و یی
می ده که لاله گون شده از باده ری و خی
تو می روی و به نظاره از امیرخسرو دهلوی غزل 1955
1. تو می روی و به نظاره تو چشم جهانی
بگو که آگهی از عاشقان دلشدگانی
بسی نماند که جانی از امیرخسرو دهلوی غزل 1956
1. بسی نماند که جانی برون رود ز غریبی
هنوز می نرساند مرا ز زلف تو طیبی
یار است و صد کرشمه، از امیرخسرو دهلوی غزل 1957
1. یار است و صد کرشمه، شهر است و خوبرویی
ماییم و طعن دشمن، خلقی و گفتگویی
ای که به چشم تو نیایم از امیرخسرو دهلوی غزل 1958
1. ای که به چشم تو نیایم همی
یک نظر آخر به چو من درهمی
هر کسی را هوای سیم از امیرخسرو دهلوی غزل 1959
1. هر کسی را هوای سیم و زری
من مسکین و داغ سیمبری
دوش می گفت پیر ترسایی از امیرخسرو دهلوی غزل 1960
1. دوش می گفت پیر ترسایی
یاد دارم ز مرد دانایی
ای ز زلف تو مشک تر بویی از امیرخسرو دهلوی غزل 1961
1. ای ز زلف تو مشک تر بویی
وز میان تو تا عدم مویی
دلی دارم، اما جز افگار از امیرخسرو دهلوی غزل 1962
1. دلی دارم، اما جز افگار نی
غم از حد گذشته ست و غمخوار نی
مسلمانان، گرفتارم از امیرخسرو دهلوی غزل 1963
1. مسلمانان، گرفتارم به دست نامسلمانی
ازین دیوانه بدمستی و بدخویی و نادانی
ای گل، دهن تنگت صد از امیرخسرو دهلوی غزل 1964
1. ای گل، دهن تنگت صد تنگ شکر چیزی
گل با تو نمی ماند در حسن مگر چیزی