بدین صفت که تویی در از امیرخسرو دهلوی غزل 1906
1. بدین صفت که تویی در زمانه، معذوری
اگر به صورت زیبای خویش مغروری
...
هندوی زلف را چو تو از امیرخسرو دهلوی غزل 1907
1. هندوی زلف را چو تو یغما چنین دهی
در روم و ری منادی تاراج دین دهی
...
چو لب زنی به می و در از امیرخسرو دهلوی غزل 1908
1. چو لب زنی به می و در میان بگردانی
من آن شراب نگویم که جان بگردانی
...
گر چه به نظاره ایم، از امیرخسرو دهلوی غزل 1909
1. گر چه به نظاره ایم، نیز نخوانی
دیده بد دور ازان جمال و جوانی
...
ای دل، مرا به هر کو از امیرخسرو دهلوی غزل 1910
1. ای دل، مرا به هر کو افسانه چند خواهی؟
جان زلف یار دارد، از شانه چند خواهی؟
...
بدین صفت که ببستی از امیرخسرو دهلوی غزل 1911
1. بدین صفت که ببستی کمر به خونخواری
درست شد که نداری سر وفاداری
...
سزد که سجده کنند، از امیرخسرو دهلوی غزل 1912
1. سزد که سجده کنند، ای برهمن عجمی
همه بتانت که محراب چشم هر صنمی
...
نشان آن دهن از من چه از امیرخسرو دهلوی غزل 1913
1. نشان آن دهن از من چه پرسی؟
حدیث جانست این، از تن چه پرسی؟
...
به یک کرشمه کزان چشم از امیرخسرو دهلوی غزل 1914
1. به یک کرشمه کزان چشم دلربا کردی
چو جان به سینه درون آمدی و جا کردی
...
به خوبی همچو مه تابنده از امیرخسرو دهلوی غزل 1915
1. به خوبی همچو مه تابنده باشی
به ملک دلبری پاینده باشی
...
ای که امروز به زیبایی از امیرخسرو دهلوی غزل 1916
1. ای که امروز به زیبایی او می نازی
جای آن است که بر ماه کنی طنازی
...