ز من که عاشق و مستم صلاح کار مجوی از دهلوی غزل 1894
1. ز من که عاشق و مستم صلاح کار مجوی
خزانست در چمن عاشقان، بهار مجوی
ای باد صبح گاهی، خه از کدام سویی؟ از دهلوی غزل 1895
1. ای باد صبح گاهی، خه از کدام سویی؟
وی بوی مهربانی، وه از کدام بویی؟
نه از ره ست که گوییم کبک خوش گامی از دهلوی غزل 1896
1. نه از ره ست که گوییم کبک خوش گامی
که کبک قهقهه بر خود زند چو بخرامی
دلم که لاف زدی از کمال دانایی از دهلوی غزل 1897
1. دلم که لاف زدی از کمال دانایی
نگر که چون شد از اندیشه تو سودایی
هر بار که تو در دل شب در دلم آیی از دهلوی غزل 1898
1. هر بار که تو در دل شب در دلم آیی
خون دلم آید ز دو دیده به روایی
تو، ای پسر، که از این سو سوار می گذری از دهلوی غزل 1899
1. تو، ای پسر، که از این سو سوار می گذری
مرا کش ارز که برای شکار می گذری
ما را در آرزویت بگذشت زندگانی از دهلوی غزل 1900
1. ما را در آرزویت بگذشت زندگانی
باقیست تا دو سه دم، دریاب گر توانی
هوس پخته ست این پروانه بهر خویشتن سوزی از دهلوی غزل 1901
1. هوس پخته ست این پروانه بهر خویشتن سوزی
بیا و خانه روشن کن ز بهر مجلس افروزی
به ناز هر نفسی سوی من گذر چه کنی؟ از دهلوی غزل 1902
1. به ناز هر نفسی سوی من گذر چه کنی؟
همین که این دل من خون کنی، دگر چه کنی؟
ای جان ز تن رفته، به تن باز کی آیی؟ از دهلوی غزل 1903
1. ای جان ز تن رفته، به تن باز کی آیی؟
وی سرو خرامان، به چمن باز کی آیی؟
تو نیز ای بی وفا، تا کی ستم بر جان من خواهی؟ از دهلوی غزل 1904
1. تو نیز ای بی وفا، تا کی ستم بر جان من خواهی؟
بیا تا کین من از بخت بی سامان من خواهی
ز من برگشته ای، جانا، ندانم با که می سازی؟ از دهلوی غزل 1905
1. ز من برگشته ای، جانا، ندانم با که می سازی؟
حدیث ما نمی پرسی، که داند با که همرازی؟