سر در خمار، شب به کنار که بوده ای؟ از دهلوی غزل 1786
1. سر در خمار، شب به کنار که بوده ای؟
لبها فگار، همدم و یار که بوده ای؟
ای ده یکی ز خوبی تو مه، چگونه ای؟ از دهلوی غزل 1787
1. ای ده یکی ز خوبی تو مه، چگونه ای؟
وز هر دو هفته ماه یکی ده، چگونه ای؟
مشک بر اطراف مه آورده ای از دهلوی غزل 1788
1. مشک بر اطراف مه آورده ای
توبه به زیر گنه آورده ای
ز آب ملاحت که رخ آلوده ای از دهلوی غزل 1789
1. ز آب ملاحت که رخ آلوده ای
وانکه نمک بر جگری سوده ای
گرچه به هر سخن دلم از تن ربوده‌ای از دهلوی غزل 1790
1. گرچه به هر سخن دلم از تن ربوده‌ای
با این همه بگوی، که جانم فزوده‌ای
تو شوخ هر کجا لب خندان گشوده ای از دهلوی غزل 1791
1. تو شوخ هر کجا لب خندان گشوده ای
از دل بسی گره که به دندان گشوده ای
آن دل خراب شد که تو آباد دیده‌ای از دهلوی غزل 1792
1. آن دل خراب شد که تو آباد دیده‌ای
وان سینه غم گرفت که تو شاد دیده‌ای
تو با آن رو بگو مه را، چه باشی؟ از دهلوی غزل 1793
1. تو با آن رو بگو مه را، چه باشی؟
تو با آن رخ بگو شه را، چه باشی؟
چه بد کردیم کز ما برشکستی؟ از دهلوی غزل 1794
1. چه بد کردیم کز ما برشکستی؟
ز غم بر جان ما نشتر شکستی
چون می نرسد دست به پایی که تو داری از دهلوی غزل 1795
1. چون می نرسد دست به پایی که تو داری
کم زانکه شوم خاک سرایی که تو داری
رخساره مکن راست به جایی که تو باشی از دهلوی غزل 1796
1. رخساره مکن راست به جایی که تو باشی
ور راست کنی، طرفه بالایی که تو باشی
مست آمده ای باز به مهمان که بودی؟ از دهلوی غزل 1797
1. مست آمده ای باز به مهمان که بودی؟
دانم شکری در شکرستان که بودی؟