غزلیات در دیوان اشعار امیرخسرو دهلوی

1 ای قبله صاحب نظران، روی چو ماهت سرفتنه خوبان جهان چشم سیاهت

2 تو پادشه کشور حسنی و ملاحت خوبان جهانند همه خیل و سپاهت

3 هر گه که ز بازار روی جانب خانه چون اشک روان گردم و گیرم سر راهت

4 نزدیک توام چون نگذارند رقیبان دزدیده بیایم، کنم از دور نگاهت

1 دلی کش صبر نبود آن من نیست کسی کو دل دهد جانان من نیست

2 کبابم ساخت، این خونابه زان ست گنه بر دیده گریان من نیست

3 همه مضمون من شهری فرو خواند که مهر صبر در فرمان من نیست

4 تو می سوز ای دل و مگری تو، ای چشم که شعله در خور طوفان من نیست

1 دل کازاد باشد آن من نیست کسی کوشاد باشد جان من نیست

2 گدایان جان نهندش، لیک این سهل خراج دولت سلطان من نیست

3 خوش آن شوخی که تیرم زد، پس آن گه کشید و گفت کاین پیکان من نیست

4 کدامین منت است از سوز شوقش که بر جان و دل بریان من نیست

1 به بالین غریبانت گذر نیست ز حال مستمندانت خبر نیست

2 ز تو پروای هستی نیست ما را ترا پروای ما گر هست و گر نیست

3 تویی منظور من در هر دو عالم مرا بر دنیی و عقبی نظر نیست

4 یکایک تلخی دوران چشیدم ز هجران هیچ شربت تلخ تر نیست

1 دل ما را ز دست غم امان نیست نشان شادمانی در جهان نیست

2 جهان پر آشنا و من به غم غرق که دریای محبت را کران نیست

3 کسی کو یک زمان در عمر خوش بود مرا اندر همه عمر آن زمان نیست

4 فلک را دعوی مهرست، لیکن گواهی می دهد دل کانچنان نیست

1 مرا در آرزویت غم ندیم است به تو گر نیست روشن، حق علیم است

2 به خاک پای تو خوردیم سوگند از آن معنی که سوگندی عظیم است

3 چو دل با ابرویت پیوسته بودم از آن بیچاره مسکین دل دو نیم است

4 چه دریاهای خون دارم به دل من یقین در جان من در یتیم است

1 گرفته در بر اندام تو سیم است برادر خوانده زلفت نسیم است

2 از آن زلف سیه بر مشکن آن را بنا گوش ترا در یتیم است

3 به رعنایی چنین مخرام، غافل که از چشم بد اندر راه بیم است

4 دل من در غمت نیمی نمانده ست وز این یک غم دل صد کس دو نیم است

1 ز من نازک میانی دور مانده ست دلی رفته ست و جانی دور مانده ست

2 بگویید از زبان من که آن جا دلی از بی زبانی دل مانده ست

3 پر از خون است جوی دیده من که از سرو روانی دور مانده ست

4 هلاک جان من آن پیر داند که روزی از جوانی دور مانده ست

1 دل مسکین من در بند مانده ست اسیر یار شکر خند مانده ست

2 نماند اندر دل من درد را جای مده پندم نه جای پند مانده ست

3 نصیحت گوی من، لختی دعا گوی که یک بیچاره ای در بند مانده ست

4 به جان پیوند کردم عاشقی را کنون جان رفت و آن پیوند مانده ست

1 مجو صبرم که جای آن نمانده ست مران از در که پای آن نمانده ست

2 مبین در سجده های زرقم، ای بت که این طاعت سزای آن نمانده ست

3 ببوسم پای بت را وان نیرزد که در سینه صفای آن نمانده ست

4 دلی دارم که مانده ست از پی عشق خرد جویی، برای آن نمانده ست