تماشا گاه جانها شد خیالت از دهلوی غزل 167
1. تماشا گاه جانها شد خیالت
تمناگاه دلها زلف و خالت
بیا، ای دیده شهری به سویت از دهلوی غزل 168
1. بیا، ای دیده شهری به سویت
جهانی گم شده در جستجویت
دریاب که جان خراب گشته ست از دهلوی غزل 169
1. دریاب که جان خراب گشته ست
دل ز آتش غم کباب گشته ست
بازش هوس شکار برخواست از دهلوی غزل 170
1. بازش هوس شکار برخواست
وز دلشدگان قرار برخاست
خط کز لب آن پسر دمیده ست از دهلوی غزل 171
1. خط کز لب آن پسر دمیده ست
افسون است که بر شکر دمیده ست
عشق تو بلای جان بسندست از دهلوی غزل 172
1. عشق تو بلای جان بسندست
یک خنده ازان دهان بسندست
ما را دل زار مستمند است از دهلوی غزل 173
1. ما را دل زار مستمند است
و آویخته خم کمند است
چشمم که بر روی تو فتاده ست از دهلوی غزل 174
1. چشمم که بر روی تو فتاده ست
بر آفت خود نظر نهاده ست
آنجاست دل من و هم آنجاست از دهلوی غزل 175
1. آنجاست دل من و هم آنجاست
کان کج کله بلند بالاست
زلف تو هنوز تابدار است از دهلوی غزل 176
1. زلف تو هنوز تابدار است
چشمت به کرشمه در خمار است
چشمت که میان خواب نازست از دهلوی غزل 177
1. چشمت که میان خواب نازست
یا رب که چه شوخ و دلنوازست
یک موی ترا هزار دام است از دهلوی غزل 178
1. یک موی ترا هزار دام است
یک روی ترا هزار نام است