به کوی عقل مرو، گر از امیرخسرو دهلوی غزل 1751
1. به کوی عقل مرو، گر به عشوه بردی راه
وگر ز عقل گذشتی، بگوی بسم الله
...
مدار جان من از بهر از امیرخسرو دهلوی غزل 1752
1. مدار جان من از بهر جان ما روزه
از آنکه جانی و جان را دهد عنا روزه
...
مهی در آمده و در درونه از امیرخسرو دهلوی غزل 1753
1. مهی در آمده و در درونه جا کرده
برفته جان و به تو جای خود رها کرده
...
چو بوی زلف تو همراهی از امیرخسرو دهلوی غزل 1754
1. چو بوی زلف تو همراهی صبا کرده
ربوده جان ز من و کالبد رها کرده
...
بکش به گرد رخ خط دلربا از امیرخسرو دهلوی غزل 1755
1. بکش به گرد رخ خط دلربا پرده
که هیچکس نکند آفتاب را پرده
...
چو خاست صبحدم آن مه از امیرخسرو دهلوی غزل 1756
1. چو خاست صبحدم آن مه ز خواب پژمرده
گل رخش ز خمار شراب پژمرده
...
مکش به ناز مرا، ای از امیرخسرو دهلوی غزل 1757
1. مکش به ناز مرا، ای به ناز پرورده
مریز خون مسلمان به جرم ناکرده
...
ای فراق تو یار دیرینه از امیرخسرو دهلوی غزل 1758
1. ای فراق تو یار دیرینه
غم تو غمگسار دیرینه
...
ای رخت شمع حسن برکرده از امیرخسرو دهلوی غزل 1759
1. ای رخت شمع حسن برکرده
شب عشاق را سحر کرده
...
مه به زلف تو گر شود از امیرخسرو دهلوی غزل 1760
1. مه به زلف تو گر شود بسته
هر زمان خوب تر شود بسته
...
جهان تا مه روشنت ساخته از امیرخسرو دهلوی غزل 1761
1. جهان تا مه روشنت ساخته
ز دلها فلک خرمنت ساخته
...
لبت در سخن انگبین از امیرخسرو دهلوی غزل 1762
1. لبت در سخن انگبین ریخته
رخت مشک بر یاسمین ریخته
...