مست می گردی ز خانه، از امیرخسرو دهلوی غزل 1667
1. مست می گردی ز خانه، بیش نافرمان مشو
چشم بد نیکو نباشد، جایها مهمان مشو
مردم چشم مرا برد آب از امیرخسرو دهلوی غزل 1668
1. مردم چشم مرا برد آب و گر آیی درو
مردمی باشد که بنشینی چو بینایی درو
از من، ای ساده پسر، از امیرخسرو دهلوی غزل 1669
1. از من، ای ساده پسر، دور مشو
برشکسته مگذر دور مشو
پر زخم است و شکست زلف از امیرخسرو دهلوی غزل 1670
1. پر زخم است و شکست زلف گرانبار تو
زانکه هزاران دل است بسته هر بار تو
پرده صبرم درید غمزه از امیرخسرو دهلوی غزل 1671
1. پرده صبرم درید غمزه دلدوز تو
زهره من آب کرد عشق جهانسوز تو
گر نه کمند بلاست بر از امیرخسرو دهلوی غزل 1672
1. گر نه کمند بلاست بر دل عشاق تو
بهر چه نازی کند زلف تو بر ساق تو
نوبت خوبی زدند در از امیرخسرو دهلوی غزل 1673
1. نوبت خوبی زدند در شب گیسوی تو
فتنه عسس گشت باز گرد سر کوی تو
عاشق و دیوانه ام، از امیرخسرو دهلوی غزل 1674
1. عاشق و دیوانه ام، سلسله یار کو
سینه ز هجران بسوخت، شربت دیدار کو
خون گریم ار چه از ستم از امیرخسرو دهلوی غزل 1675
1. خون گریم ار چه از ستم بیکران تو
هم خاک روبم از مژه بر آستان تو
هر جا که لب به خنده از امیرخسرو دهلوی غزل 1676
1. هر جا که لب به خنده گشاید دهان تو
خونابه ایست از لب چون ناردان تو
کس چون جهد ز گیسوی از امیرخسرو دهلوی غزل 1677
1. کس چون جهد ز گیسوی همچون کمند تو
جایی که آن کمند شود پای بند تو
گر باده می خورم به از امیرخسرو دهلوی غزل 1678
1. گر باده می خورم به سر من خمار تو
ور در چمن روم به دلم خارخار تو