دل آواره به جایی ست از امیرخسرو دهلوی غزل 1370
1. دل آواره به جایی ست که من می دانم
جان گرفتار هوایی ست که من می دانم
دل صد پاره که صد جا از امیرخسرو دهلوی غزل 1371
1. دل صد پاره که صد جا گرهش بر بستم
نقد عشقی است که در هر گرهی در بستم
سبزه ها نو می دمد بیرون از امیرخسرو دهلوی غزل 1372
1. سبزه ها نو می دمد بیرون رویم
مست در صحرای میناگون رویم
ای به چشم تو خمار و از امیرخسرو دهلوی غزل 1373
1. ای به چشم تو خمار و خواب هم
در لب تو انگبین جلاب هم
ای رخت چون ماه و از از امیرخسرو دهلوی غزل 1374
1. ای رخت چون ماه و از مه بیش هم
خسته کردی سینه ما، ریش هم
در فراقت زندگانی از امیرخسرو دهلوی غزل 1375
1. در فراقت زندگانی چون کنم؟
با چنین غم شادمانی چون کنم؟
باز با درد جدایی چون از امیرخسرو دهلوی غزل 1376
1. باز با درد جدایی چون کنم؟
باز با هجر آشنایی چون کنم؟
بر جمالت مبتلایم، از امیرخسرو دهلوی غزل 1377
1. بر جمالت مبتلایم، چون کنم؟
من به عشقت برنیایم، چون کنم؟
میزنی تو غمزه، من از امیرخسرو دهلوی غزل 1378
1. میزنی تو غمزه، من جان می کنم
وز دل مجروح پیکان می کنم
راز دل پوشیده با جانان از امیرخسرو دهلوی غزل 1379
1. راز دل پوشیده با جانان برم
درد را در خدمت درمان برم
دوش رخ بر آستانش سوده از امیرخسرو دهلوی غزل 1380
1. دوش رخ بر آستانش سوده ام
گرد دولت را بر او اندوده ام
هر شبی با گریه های از امیرخسرو دهلوی غزل 1381
1. هر شبی با گریه های خود خوشم
گر چه هست آن روغنی بر آتشم