شب من سیه شد از غم، از امیرخسرو دهلوی غزل 1346
1. شب من سیه شد از غم، مه من کجات جویم؟
به شب دراز هجران مگر از خدات جویم؟
ز تو نعمت است و راحت از امیرخسرو دهلوی غزل 1347
1. ز تو نعمت است و راحت لب شکرین و رو هم
به من آفت است و فتنه دل پر بلا و خو هم
نفسی برون ندادم که از امیرخسرو دهلوی غزل 1348
1. نفسی برون ندادم که حدیث دل نگفتم
سخنی نگفتم از تو که ز دیده در نسفتم
وقت آنست که ما رو به از امیرخسرو دهلوی غزل 1349
1. وقت آنست که ما رو به خرابان نهیم
چند بر زرق و ریا نام مناجات نهیم
عهدها را گه آن شد که از امیرخسرو دهلوی غزل 1350
1. عهدها را گه آن شد که ز سر تازه کنیم
مهرها را به دل خسته اثر تازه کنیم
ما به کوی تو سگانیم از امیرخسرو دهلوی غزل 1351
1. ما به کوی تو سگانیم و به راه تو خسیم
این که پیش تو پس است، از همه رو نیز پسیم
فرخ آن روز که دیده از امیرخسرو دهلوی غزل 1352
1. فرخ آن روز که دیده بر رخت باز کنم
تو مرا جانب خود خوانی و من ناز کنم
ای خوش آن دم که سخنهای از امیرخسرو دهلوی غزل 1353
1. ای خوش آن دم که سخنهای تو در گوش کنم
چاشنی کرده از آن لب به سخن گوش کنم
پیش روی تو حدیث مه از امیرخسرو دهلوی غزل 1354
1. پیش روی تو حدیث مه و جوزا نکنم
ور کنم نیز یقین دان که به عمدا نکنم
من اگر بر در تو هر شبی از امیرخسرو دهلوی غزل 1355
1. من اگر بر در تو هر شبی افغان نکنم
خویش را شهره و بدنام بدینسان نکنم
بی تو جان رفت و به تن از امیرخسرو دهلوی غزل 1356
1. بی تو جان رفت و به تن باز نیاید، چه کنم؟
وز دلم پوشش این راز نیاید، چه کنم؟
التفاتی به من آن ماه از امیرخسرو دهلوی غزل 1357
1. التفاتی به من آن ماه ندارد، چه کنم؟
این چنین ملتفتم می نگذارد، چه کنم؟