چمن چون بوی تو آرد، از امیرخسرو دهلوی غزل 1251
1. چمن چون بوی تو آرد، به بویت در چمن میرم
به یاد قد تو در سایه سرو سمن میرم
سواره آمدی و صید خود از امیرخسرو دهلوی غزل 1252
1. سواره آمدی و صید خود کردی دل و تن هم
کمند عقل بگسستی لجام نقس توسن هم
ندانم کیست اندر دل از امیرخسرو دهلوی غزل 1253
1. ندانم کیست اندر دل که در جان می خلد بازم
چنان مشغول او گشتم که با خود می نپردازم
ز هجران روز من شب گشت از امیرخسرو دهلوی غزل 1254
1. ز هجران روز من شب گشت و کی بودی چنین روزم
شبی گر روز کردی با من آن ماه شب افروزم
ز دستم شد عنان دل، از امیرخسرو دهلوی غزل 1255
1. ز دستم شد عنان دل، چه داند کس که من چونم؟
درین تیمار بی حاصل چه داند کس که من چونم؟
بدو بودم شبی، افسانه از امیرخسرو دهلوی غزل 1256
1. بدو بودم شبی، افسانه آن شب بگوییدم
وگر میرم به تعظیم سگان او بموییدم
نگارا، عزم آن دارم از امیرخسرو دهلوی غزل 1257
1. نگارا، عزم آن دارم که جان در پایت افشانم
به بوسه از لب شیرین تو انصاف بستانم
چو دادی مژده این نعمتم از امیرخسرو دهلوی غزل 1258
1. چو دادی مژده این نعمتم کت روی بنمایم
رها کن کز کف پای تو زنگ دیده بزدایم
سرو منی و از دل بستان از امیرخسرو دهلوی غزل 1259
1. سرو منی و از دل بستان خودت خوانم
درد منی و از جان درمان خودت خوانم
سودای سر زلفت کاندر از امیرخسرو دهلوی غزل 1260
1. سودای سر زلفت کاندر دل و جان دارم
ز اندیشه دلم خون شد تا چند نهان دارم
ای گل، صفت حسنت بر از امیرخسرو دهلوی غزل 1261
1. ای گل، صفت حسنت بر وجه حسن گویم
سر تا به قدم جانی، کفر است که تن گویم
در دیده چه کار آید؟ از امیرخسرو دهلوی غزل 1262
1. در دیده چه کار آید؟ این اشک چو بارانم
بر دیده اگر، جانا، سروی چو تو بنشانم