رسید دوش ندایی ازین از امیرخسرو دهلوی غزل 1215
1. رسید دوش ندایی ازین بلند رواق
که، ای مقیم زوایای شهربند فراق
دو چشمت آفت دل‌هاست از امیرخسرو دهلوی غزل 1216
1. دو چشمت آفت دل‌هاست هر یک
دو زلفت عقد مشکل‌هاست هر یک
ای باد، لطفی کن برو از امیرخسرو دهلوی غزل 1217
1. ای باد، لطفی کن برو در کوی جانان ساکنک
احوال من در گوش او یک لحظه بر خوان ساکنک
بوستان جلوه در گرفت از امیرخسرو دهلوی غزل 1218
1. بوستان جلوه در گرفت اینک
گل ز رخ پرده برگرفت اینک
ترک سفید روی و سیه از امیرخسرو دهلوی غزل 1219
1. ترک سفید روی و سیه چشم و لاله رنگ
مثلث نزاد مادر ایام شوخ و شنگ
دل رفت ز تن بیرون دلدار از امیرخسرو دهلوی غزل 1220
1. دل رفت ز تن بیرون دلدار همان در دل
افتاد سخن در جان گفتار همان در دل
خهی در هر نظر چون خویش از امیرخسرو دهلوی غزل 1221
1. خهی در هر نظر چون خویش مقبول
چو من صد بیش در کوی تو مقتول
مرا بهرت خصومتهاست از امیرخسرو دهلوی غزل 1222
1. مرا بهرت خصومتهاست با دل
کنون با من درین سودا و با دل
نگارا، صحبت از اغیار از امیرخسرو دهلوی غزل 1223
1. نگارا، صحبت از اغیار بگسل
گل خندان من، از خار بگسل
زهی زلفت شکسته نرخ از امیرخسرو دهلوی غزل 1224
1. زهی زلفت شکسته نرخ سنبل
گلستان رخت خندیده بر گل
مسلمانان برفت از از امیرخسرو دهلوی غزل 1225
1. مسلمانان برفت از دست من دل
چو دیدم آنچنان شکل و شمایل
خیز که جلوه می کند از امیرخسرو دهلوی غزل 1226
1. خیز که جلوه می کند چهره دلگشای گل
عالم بیخودی خوش است خاصه که در هوای گل