هر کس نشسته شاد به از امیرخسرو دهلوی غزل 1203
1. هر کس نشسته شاد به کام و هوای خویش
بی چاره من اسیر دل مبتلای خویش
دیده را زان سبزه نو از امیرخسرو دهلوی غزل 1204
1. دیده را زان سبزه نو رسته نوروزی ببخش
سینه را زان غمزه خون خواره دلدوزی ببخش
غم دل زان خورم کانجاست از امیرخسرو دهلوی غزل 1205
1. غم دل زان خورم کانجاست آن بالای چون سیمش
وگر نه دل که دشمن شد مرا، چه جای تعظیمش
آمد بهار و شد چمن و از امیرخسرو دهلوی غزل 1206
1. آمد بهار و شد چمن و لاله زار خوش
وقت است خوش بهار که وقت بهار خوش
چون سبزه بر دمید ز از امیرخسرو دهلوی غزل 1207
1. چون سبزه بر دمید ز گلزار یار خط
دارم غبار خاطر از آن مشکبار خط
تا شد ز مطلع غیب خورشید از امیرخسرو دهلوی غزل 1208
1. تا شد ز مطلع غیب خورشید حسن طالع
عشاق بینوا را مسعود گشت طالع
چو مهر می کند از مشرق از امیرخسرو دهلوی غزل 1209
1. چو مهر می کند از مشرق پیاله طلوع
شود منور از انوار او جهان مجموع
گل ز بیم باد زیر پرده از امیرخسرو دهلوی غزل 1210
1. گل ز بیم باد زیر پرده می دارد چراغ
آری، آری، باد را طاقت نمی آرد چراغ
شاه حسنی وز متاع نیکوان از امیرخسرو دهلوی غزل 1211
1. شاه حسنی وز متاع نیکوان داری فراغ
می نزیبد بد کنی در پیش مسکینان دماغ
دی می گذشت و سوی او از امیرخسرو دهلوی غزل 1212
1. دی می گذشت و سوی او دلها روان از هر طرف
صد عاشق گم کرده دل سویش روان از هر طرف
دی مست می رفتی، بتا، از امیرخسرو دهلوی غزل 1213
1. دی مست می رفتی، بتا، رو کرده از ما یک طرف
شبدیز را مطلق عنان پیچیده عمدا یک طرف
ای ز سودای تو در دل از امیرخسرو دهلوی غزل 1214
1. ای ز سودای تو در دل رونق بازار عشق
مرهم جانهاست از یاد لبت آزار عشق