دل برد و زهره نیست از امیرخسرو دهلوی غزل 1179
1. دل برد و زهره نیست که آن باز خواهمش
یا خود ز صبر رفته نشان باز خواهمش
هر بامداد تا به شبم از امیرخسرو دهلوی غزل 1180
1. هر بامداد تا به شبم بر سر رهش
وقتی مگر که بنگرم از دور ناگهش
فرشته می ننویسد گناه از امیرخسرو دهلوی غزل 1181
1. فرشته می ننویسد گناه دم به دمش
که از تحیر آن رو نمی رود قلمش
گر، ای نسیم، ترا ره از امیرخسرو دهلوی غزل 1182
1. گر، ای نسیم، ترا ره دهنده در حرمش
ببوسی از من خاکی نشانه قدمش
ستمگری که دلم شاد از امیرخسرو دهلوی غزل 1183
1. ستمگری که دلم شاد نیست جز به غمش
به خامه راست نیاید شکایت ستمش
قبا و پیرهن او که می از امیرخسرو دهلوی غزل 1184
1. قبا و پیرهن او که می رسد به تنش
من از قباش به رشکم، قبا ز پیرهنش
کرشمه های سر زلف در از امیرخسرو دهلوی غزل 1185
1. کرشمه های سر زلف در بنا گوشش
حدیث درد دلم ره نداد در گوشش
کسی که هست نظر بر جمال از امیرخسرو دهلوی غزل 1186
1. کسی که هست نظر بر جمال میمونش
زهی نشاط دل و طالع همایونش
نظر ز دیده بدزدم چو از امیرخسرو دهلوی غزل 1187
1. نظر ز دیده بدزدم چو بنگرم رویش
که دیده نیز نخواهم که بنگرد سویش
شد آن که پای مرا بوسه از امیرخسرو دهلوی غزل 1188
1. شد آن که پای مرا بوسه می زند او باش
بیار باده که گشتم قلندر و قلاش
ترک من، سر مکش ز پرده از امیرخسرو دهلوی غزل 1189
1. ترک من، سر مکش ز پرده خویش
درکش آخر عنان زرده خویش
باغ بشکفت و سوری و از امیرخسرو دهلوی غزل 1190
1. باغ بشکفت و سوری و سمنش
تازه گشت ارغوان و نسترنش