رفت دل، نیست روشنم از امیرخسرو دهلوی غزل 1191
1. رفت دل، نیست روشنم حالش
برو، ای جان، تو هم به دنبالش
لب نگر وان دهان خندانش از امیرخسرو دهلوی غزل 1192
1. لب نگر وان دهان خندانش
وان خم طره پریشانش
سوار من از من عنان از امیرخسرو دهلوی غزل 1193
1. سوار من از من عنان در مکش
یک امروز از گفت من سر مکش
آن چشم سخنگو نگر و از امیرخسرو دهلوی غزل 1194
1. آن چشم سخنگو نگر و آن لب خاموش
وان تلخی گفتار و شکر خنده خون نوش
او می رود و عاشق مسکین از امیرخسرو دهلوی غزل 1195
1. او می رود و عاشق مسکین گرانش
چون مرده که در سینه بود حسرت جانش
به سنگی چون سگان از از امیرخسرو دهلوی غزل 1196
1. به سنگی چون سگان از دور خرسندم ز دربانش
سگ آن عزت کجا دارد که بنشانند بر خوانش؟
خضر در کوی او ره گم از امیرخسرو دهلوی غزل 1197
1. خضر در کوی او ره گم کند زان شکل موزونش
تعالی الله مگر از آب حیوان ریخت بی چونش
دل من دست بازی می کند از امیرخسرو دهلوی غزل 1198
1. دل من دست بازی می کند هر لحظه با مویش
معاذالله که گر ناگه ببیند چشم بدخویش
زلفت که باد از هر طرف از امیرخسرو دهلوی غزل 1199
1. زلفت که باد از هر طرف گه گه پریشان داردش
هر مو که برباید ازو زنجیر صد جان داردش
گه گه نظری باز مدار از امیرخسرو دهلوی غزل 1200
1. گه گه نظری باز مدار از من درویش
چون منعم بخشنده به در یوزه درویش
نیاید گر چه هرگز از از امیرخسرو دهلوی غزل 1201
1. نیاید گر چه هرگز از فرامش گشتگان یادش
غلام آن سر زلفم که در هم می کند بادش
گرم روزی به دست افتد از امیرخسرو دهلوی غزل 1202
1. گرم روزی به دست افتد کمند زلف دلبندش
ستانم داد این سینه که بی دل داشت یک چندش