ما به اوّل ستم زلف تو از خیالی بخارایی غزل 299
1. ما به اوّل ستم زلف تو را خوش کردیم
بعد از آن بر سر کوی تو فروکش کردیم
...
ما به فکر دهنت ذوق شکر از خیالی بخارایی غزل 300
1. ما به فکر دهنت ذوق شکر یافته‌ایم
جُسته از غیب نشانی و خبر یافته‌ایم
...
مابه وجهی صفت روی تو از خیالی بخارایی غزل 301
1. مابه وجهی صفت روی تو با مه کردیم
که بر او عاقبت این نکته موجّه کردیم
...
ما در خیال زلف تو شبگیر از خیالی بخارایی غزل 302
1. ما در خیال زلف تو شبگیر می کنیم
دیوانه ییم و پای به زنجیر می کنیم
...
ما دل به تو دادیم و کمِ از خیالی بخارایی غزل 303
1. ما دل به تو دادیم و کمِ خویش گرفتیم
ترک همه گفتیم و تو را پیش گرفتیم
...
ما ز تقصیر عبادت چون از خیالی بخارایی غزل 304
1. ما ز تقصیر عبادت چون پشیمان آمدیم
گوش بگرفته به درویشی به سلطان آمدیم
...
ما که هرشب همچو شمع از از خیالی بخارایی غزل 305
1. ما که هرشب همچو شمع از تاب و تب در آتشیم
با خیال نرگست درعین بیماری خوشیم
...
مرا که بر سر کویت سگ وفا از خیالی بخارایی غزل 306
1. مرا که بر سر کویت سگ وفا دارم
ز در مران که در این باب کارها دارم
...
مرا مکش که تو را خاک رهگذار از خیالی بخارایی غزل 307
1. مرا مکش که تو را خاک رهگذار شدم
پی رضای تو رفتم گناهکار شدم
...
من که با لعل تو فارغ ز از خیالی بخارایی غزل 308
1. من که با لعل تو فارغ ز می رنگینم
خون دل می‌خورم و درخور صد چندینم
...
من که از دیدهٔ معنی به از خیالی بخارایی غزل 309
1. من که از دیدهٔ معنی به رخت می‌نگرم
چشم دارم که نرانی چو سرشک از نظرم
...
آخر ای جان لب شیرین تو از خیالی بخارایی غزل 310
1. آخر ای جان لب شیرین تو را جان گفتن
سخنی نیست که در روی تو نتوان گفتن
...