دلا به دست هوس تار زلف از خیالی بخارایی غزل 275
1. دلا به دست هوس تار زلف یار مکش
در او مپیچ و بلا را به اختیار مکش
کجاست ساغر می تا به گردش از خیالی بخارایی غزل 276
1. کجاست ساغر می تا به گردش آرندش
که عمر رفت و حریفان در انتظارندش
دل چو گشت از جام معنی از خیالی بخارایی غزل 277
1. دل چو گشت از جام معنی جرعه نوش
دلقِ صورت کرد رهن می فروش
روزگاری ست که از غایت از خیالی بخارایی غزل 278
1. روزگاری ست که از غایت نادانی خویش
چون خطت نامه سیاهم ز پریشانی خویش
گر ترحّم نکند طرّهٔ از خیالی بخارایی غزل 279
1. گر ترحّم نکند طرّهٔ بی آرامش
مرغ دل جان نتواند که برد از دامش
ما را به درِ دوست گشاد از خیالی بخارایی غزل 280
1. ما را به درِ دوست گشاد از هوس خویش
وقتی ست که دارد سگ آن کوی کس خویش
ما را همین زبانی ست آن از خیالی بخارایی غزل 281
1. ما را همین زبانی ست آن نیز در دعایش
گر حق این نداند او داند و خدایش
یار اگر بد کند ای دل نتوان از خیالی بخارایی غزل 282
1. یار اگر بد کند ای دل نتوان گفت بدش
که به آن روی نکو هرچه کند می رسدش
هر نقد دل کآن غمزهٔ پر از خیالی بخارایی غزل 283
1. هر نقد دل کآن غمزهٔ پر حیله می آرد به کف
بازش ز عین سرخوشی چشم تو می سازد تلف
گر بیابد شرف خدمت آن از خیالی بخارایی غزل 284
1. گر بیابد شرف خدمت آن حور ملک
کی فرود آورد از کبر دگر سر به فلک
شمع می‌گفت به پروانه از خیالی بخارایی غزل 285
1. شمع می‌گفت به پروانه شبی در منزل
که مرا نیز بر احوال تو می‌سوزد دل
آه کز زلفت اسیر بند زنّار از خیالی بخارایی غزل 286
1. آه کز زلفت اسیر بند زنّار آمدم
وز خطت در حلقهٔ سودا گرفتار آمدم