هرکجا خطّ تو عرض نافهٔ چینی کند از بخارایی غزل 251
1. هرکجا خطّ تو عرض نافهٔ چینی کند
مشگ از چین آید و پیش تو مسکینی کند
هرکه زاین وادی به کوی بخت و دولت میرسد از بخارایی غزل 252
1. هرکه زاین وادی به کوی بخت و دولت میرسد
از ره و رسم قدم داریّ و همّت میرسد
هرکه سر در قدمِ مردم مقبل ننهاد از بخارایی غزل 253
1. هرکه سر در قدمِ مردم مقبل ننهاد
در ره عشق قدم بر سر منزل ننهاد
هرگز به جهان چیزی جز یار نمیماند از بخارایی غزل 254
1. هرگز به جهان چیزی جز یار نمیماند
جز عمر ولی آن هم بسیار نمیماند
هندوی زلف تو زآن حال مشوّش دارد از بخارایی غزل 255
1. هندوی زلف تو زآن حال مشوّش دارد
که به تسخیر دلم نعل در آتش دارد
یارب کدام دل که ز سوز تو دم نزد از بخارایی غزل 256
1. یارب کدام دل که ز سوز تو دم نزد
قدّت کجا رسید که فتنه عَلَم نزد
یار درد بی دلان را دید و تدبیری نکرد از بخارایی غزل 257
1. یار درد بی دلان را دید و تدبیری نکرد
وز جفا کاری عفاک الله که تقصیری نکرد
یار در کار دلم کوشش بسیاری کرد از بخارایی غزل 258
1. یار در کار دلم کوشش بسیاری کرد
عاقبت آه جگر سوختگان کاری کرد
از چشم ما چو می طلبد لعل او گهر از بخارایی غزل 259
1. از چشم ما چو می طلبد لعل او گهر
نامردمی بوَد که نیاریم در نظر
از گوهر اشک ار نشود دیده توانگر از بخارایی غزل 260
1. از گوهر اشک ار نشود دیده توانگر
باری شود آبش به لب جوی برابر
چه بود افسانهٔ منصور با یار از بخارایی غزل 261
1. چه بود افسانهٔ منصور با یار
که کردندش بدینسان زار بردار
دلا غم یار ما شد دل به جا دار از بخارایی غزل 262
1. دلا غم یار ما شد دل به جا دار
که او را یافتم یار وفادار