سریر فقر که با هیچ پادشا از خیالی بخارایی غزل 191
1. سریر فقر که با هیچ پادشا ندهند
عجب نباشد اگر با من گدا ندهند
...
سزد که زلف تو آن رخ پی از خیالی بخارایی غزل 192
1. سزد که زلف تو آن رخ پی نظاره نماید
چه لازم است مه من که شب ستاره نماید
...
شبی کآن ماه با ما خوش از خیالی بخارایی غزل 193
1. شبی کآن ماه با ما خوش برآید
عجب نبود که روز غم سرآید
...
صاحب روی نکو منصب دولت از خیالی بخارایی غزل 194
1. صاحب روی نکو منصب دولت دارد
خاصّه خوبی که نشانی ز مروّت دارد
...
ز بس کز گریه چشم من به از خیالی بخارایی غزل 195
1. ز بس کز گریه چشم من به خونِ ناب می‌سازد
مرا در پیش مردم دم به دم بی‌آب می‌سازد
...
صبا به تحفه نسیمی که از خیالی بخارایی غزل 196
1. صبا به تحفه نسیمی که دلگشای آرد
شمامه‌ای ست که ز آن جعد عطرسای آرد
...
طالب دردِ عشق تو فکر از خیالی بخارایی غزل 197
1. طالب دردِ عشق تو فکر دوا نمی‌کند
ورنه به جان بی‌دلان عشق چه‌ها نمی‌کند
...
طوطیِ عقلم که دعویّ از خیالی بخارایی غزل 198
1. طوطیِ عقلم که دعویّ تکلّم می‌کند
چون دهانت نقش می‌بندد سخن گم می‌کند
...
عاقبت حسرتِ لعل تو دلم از خیالی بخارایی غزل 199
1. عاقبت حسرتِ لعل تو دلم را خون کرد
داغ سودای مرا فکر خطت افزون کرد
...
غم نیست اگر زلفت با فتنه از خیالی بخارایی غزل 200
1. غم نیست اگر زلفت با فتنه سری دارد
چون نرگس دلجویت با ما نظری دارد
...
کس نیست که کار ما برآرد از خیالی بخارایی غزل 201
1. کس نیست که کار ما برآرد
کار همه را خدا برآرد
...
کسی چو نیست که پیش تو از خیالی بخارایی غزل 202
1. کسی چو نیست که پیش تو عذر ما خواهد
تو در گذار که عذر تو را خدا خواهد
...