سام نامه - سراینده نامعلوم منسوب به خواجو خواجوی کرمانی

1 سران سپاهش پذیره شدند ز دیدار او جمله خیره شدند

2 بسر بر نهادند تاج زرش فشاندند لعل و گهر بر سرش

3 درفش کیانی برافراختند به هر جا ز زر قبه‌ها ساختند

4 همه رخ نهادند بر خاک راه پیاده روان تا بر اسب شاه

1 بدین سان چو پاسی ز شب درگذشت ز خون دل آتش ز سر درگذشت

2 نظر کرد آزاده قلواد را یلی راستی سرو آزاد را

3 نشسته ندید اندر آن بارگاه برآورده بر چرخ گردنده آه

4 که آیا کجا رفت و حالش چه بود چه پیش آمد و در خیالش چه بود

1 چو دید آنکه با دختری خوب روی سخن گفت و پر رشک گردید ازوی

2 ز افسون‌گری سام را در ربود به روی هوا رفت مانند دود

3 بر مرغزاریش آورد باز وز آن پس درآمد به سوز و گداز

4 که ای نامور کام من کن روا ممان تا ز هجران شوم بینوا

1 روان سام نیرم به عزم شکار به گلگون برآمد چو ابر بهار

2 کجا در رکابش پلنگ افکنان چو سلطان سیاره خنجرزنان

3 کمرکش بتان قیامت قیام کمربسته بر سرو طوبی خرام

4 چو آهوی مستان همه شیرگیر ز ابرو کمان کرده وز غمزده تیر

1 بدو گفت کای رشک سرو سهی فروزان ز تو فر شاهنشهی

2 بگو کز کجائی و نام تو چیست درین مرز فرخنده کام تو چیست

3 زمین را ببوسید فرخ سوار پس آنگه چنین گفت کای شهریار

4 جوانی غریبم ز ایران زمین همی روی دارم به ماچین و چین

1 همان لحظه چون سام مشکین نقاب فرو رفته یک لحظه چشمش به خواب

2 خوشا طلعت دوست دیدن به خواب ولی کس نبیند به شب آفتاب

3 خوشا با خیال سر زلف یار رسن بازی دل به شب‌های تار

4 خوشا با گل سنبل دل‌فروز شب تیره در خواب بردن به روز

1 وز آن جا به گنجینه دژ کرد روی بر آهنگ جادو شده جنگ‌جوی

2 سر شهریاران کشورگشای که بد سام آن گرد فرخنده رای

3 خروشنده چون ابر بر پشت کوه شده کوه از بیم او بر ستوه

4 چو خورشید درمانی از سندروس زده موج بر گنبد آبنوس

1 سراینده دهقان مُوبد نژاد ز سام نریمان چنین کرد یاد

2 که چون ژند جادو چنان کشته شد ورا دولت و بخت برگشته شد

3 یکی دیو بد پر ز شور و غریو کجا نام او بد مکوکال دیو

4 نژند بداختر برادر بد او ز چرخ فلک نیز بدتر بد او

1 بشد کشته آنجا مکوکال دیو که بد چین و ماچین از آن پرغریو

2 دو صد دیو کردند آنجا نظر مکوکال دیدند بر ره گذر

3 فتاده در آنجا به خون و به خاک تن او ز خنجر شده چاک‌چاک

4 از آن ترس در لحظه بگریختند به دام بلا درنیاویختند