سام نامه - سراینده نامعلوم منسوب به خواجو خواجوی کرمانی
1 به نام خداوند جان و خرد کزین برتر اندیشه بر نگذرد
2 خداوند نام و خداوند جای خداوند روز‌ی ده و رهنمای
3 خداوند گیهان و گردان سپهر فروزنده ماه و ناهید و مهر
4 ز نام و نشان و گمان برتر است نگارنده بر شده گوهر است
1 خرد برتر از هر چه ایزدت داد ستایش خرد را به از روی داد
2 خرد رهنما و خرد دلگشای خرد دست گیرد به هر دو سرای
3 ازو شادمانی ازو مردمیست ازو بر فزونی و هم زو کمیست
4 خرد تیره و مرد روشن‌روان نباشد همی شادمان یک زمان
1 چه گفت آن خداوند تنزیل وحی خداوند امر و خداوند نهی
2 که من شهر علمم علیم درست درست این سخن گفت پیغمبرست
3 دو فرزند او نور بیننده را حبیب جهان آفریننده را
4 نخستین سر نامداران حسن چراغ جهان و مه انجمن
1 پژوهنده نامه باستان که از مرزبانان زند داستان
2 چنین گفت کین تاج و تخت و کلاه کیومرث آورد کو بود شاه
3 چو آمد به برج حمل آفتاب جهان گشت با فر و آئین و آب
4 بتابید از انسان به برج بره که گیتی جوان گشت ازو یکسره
1 بپوشید تن را به چرم پلنگ که جوشن نبد آنگه آمین جنگ
2 پذیره شدش اهرمن جنگجوی سپه را چو روی اندر آمد به روی
3 سیامک بیامد برهنه تنا برآویخت با پور اهریمنا
4 دو تای اندر آورد بالای شاه بزد چنگ وارونه دیو سیاه
1 جهان سر به سر خون فشان است و بس نماند بد و نیک بر هیچ‌کس
2 چو آخر به دشمن بباید سپرد همه رنج‌ها باد باید شمرد
3 جهاندار هوشنگ با رای و داد بجای نیا تارج بر سر نهاد
1 بگشت از برش چرخ سالی چهل پر از هوش مغز و پر از داد دل
2 چو بنشست بر جایگاه مهی چنین گفت بر تخت شاهنشهی
3 که بر هفت کشور منم پادشاه به هر جای پیروز فرمان روا
4 به فرمان یزدان پیروزگر به داد و دهش بسته دارم کمر
1 زمانه ندادش زمانی درنگ شد آن روز هوشنگ و آن فرهنگ
2 نپیوست خواهد جهان با تو مهر نه نیز آشکارا نمایدت چهر
3 پسر بد مر او را یکی هوشمند گرانمایه طهمورث دیو بند
4 بیامد به تخت پدر بر نشست به شاهی کمر بر میان برببست
1 کمربسته با فر شاهنشهی جهان سر به سر گشته او را رهی
2 زمانه برآسود ازو داوری به فرمان او مرغ و دیو و پری
3 جهان را فزوده به او آبروی فروزان شده تخت شاهی بدوی
4 منم گفت با فره ایزدی همم شهریاری و هم موبدی
1 یکی مرد بود اندر آن روزگار ز دشت سواران نیزه گذار
2 گرانمایه هم شاه و هم نیک‌مرد ز ترس جهاندار با باد و سرد
3 همان گاودوشان به فرمان‌بری همان‌تازی اسبان همچون پری
4 به شیر آن کسی را که بودی نیاز بدان خواسته دست کردی در آن