خواجوی کرمانی

وگر آید ز خرگاهی برآید

کجا از تیره شب ماهی برآید

بگیرد زنگ اگر آهی برآید

از آن آتش که نا گاهی برآید

بود کان مه سحرگاهی برآید

گر از جان بگذرد شاهی برآید

که از می کار گمراهی برآید