سام نامه - سراینده نامعلوم منسوب به خواجو خواجوی کرمانی

1 به نام خداوند جان و خرد کزین برتر اندیشه بر نگذرد

2 خداوند نام و خداوند جای خداوند روز‌ی ده و رهنمای

3 خداوند گیهان و گردان سپهر فروزنده ماه و ناهید و مهر

4 ز نام و نشان و گمان برتر است نگارنده بر شده گوهر است

1 زمانه ندادش زمانی درنگ شد آن روز هوشنگ و آن فرهنگ

2 نپیوست خواهد جهان با تو مهر نه نیز آشکارا نمایدت چهر

3 پسر بد مر او را یکی هوشمند گرانمایه طهمورث دیو بند

4 بیامد به تخت پدر بر نشست به شاهی کمر بر میان برببست

1 چو ضحاک برتخت شد شهریار برو سالیان انجمن شد هزار

2 سراسر زمانه بدو گشت باز برآمد برین روزگار دراز

3 نهان گشت آئین فرزانگان پراگنده شد کار دیوانگان

4 هنر خوار شد جادوئی ارجمند نهان راستی آشکار را گزند

1 بگفت و روان کرد از دیده آب گرفت آن کمرگاه جنگی غراب

2 بپوشید خفتان جهان‌پهلوان درافکند بر اسب بر گستوان

3 سوی بیشه شد همچو شیر ژیان پناهید بر داور داوران

4 یکی نعره زد همچو رعد بهار که شد آب از نعره‌اش کوهسار

1 برش رفت و زد بر سرش ناگهان که از وی به یک ره بپرید جان

2 به پا اندر آمد به ناگه سرش خور ماهیان شد همه پیکرش

3 جهان پهلوان چون بپرداخت زو برآمد بر آن زنگیان‌ های و هو

4 سراسر به سام اندر آویختند چو چیره نگشتند بگریختند

1 سران سپاهش پذیره شدند ز دیدار او جمله خیره شدند

2 بسر بر نهادند تاج زرش فشاندند لعل و گهر بر سرش

3 درفش کیانی برافراختند به هر جا ز زر قبه‌ها ساختند

4 همه رخ نهادند بر خاک راه پیاده روان تا بر اسب شاه

1 در ایوان شاهی شب تیره باز به خواب اندرون بود با ارنواز

2 چنان دید کز شاخ شاهنشهان سه جنگی پدید آمد از ناگهان

3 دو مهتر یکی کهتر اندر میان به بالای سرو و به فر کیان

4 کمر بستن و رفتن شاهوار به دست اندرون گرزه گاوسار

1 روان گشته با آن پریچهره ماه تماشاکنان اندر آن بارگاه

2 به ناگه به کاخی رسید از قضا چو بستان جنت خوش و دلگشا

3 نهاده در ایوانش تختی ز زر به کیوان برآورده ایوانش سر

4 ز رفعت فلک مانده حیران او سرآورده بر چرخ ایوان او

1 چو سام از فراز سمند سیاه چو بر تیره‌گون شب فروزنده ماه

2 بیفکند جنگی دو شیر ژیان ز گور و ز آهو و ببر بیان

3 قضا را برآمد یکی تیره گرد جوان پهلوان رو سوی گرد کرد

4 یکی گور دید اندر آن پهن دشت که بر طرف نخجیر‌گه برگذشت

1 چنان تا به گاه سپیده براند که مه در رکابش پیاده بماند

2 دم صبح بر جویباری رسید به خرم لب کشت‌زاری رسید

3 همه سبزه دید و گل یاسمن دریده صبا غنچه را پیرهن

4 نسیم بهار و لب جویبار سرچشمه و ناله مرغ زار