شدید از خواجوی کرمانی سام نامه - سراینده نامعلوم منسوب به خواجو 170
1. شدید بداندیش دل پر ز غم
نشسته ز سام سپهبد دژم
1. شدید بداندیش دل پر ز غم
نشسته ز سام سپهبد دژم
1. نشستند و باده بیاراستند
ز هر سوی رامشگران خواستند
1. چو طلاج بشنید ازو گشت زرد
بدانست آن تیغ را در نبرد
1. به ناگاه برخاست گرد سیاه
که تاریک شد چشمه هور و ماه
1. سپیده بغرید عوج پلید
چنین کرد آواز سوی شدید
1. درآوردگه عوج را بدید
بدان گونه گفتار او را شنید
1. درین گفتگو بود سالار سام
که ناگه برون تاخت پس قهقهام
1. سفیده سفیداج زد در سپهر
طلاکار گردید ازو نور مهر
1. چو یک پاس بگذشت از تیره شب
همه بسته بهر شبیخون دو لب
1. چو خورشید بنهاد بر سر کلاه
به تخت فلک باز بنشست شاه
1. چو لشکر شنیدند ازو این سخن
نجنبید یک تن از آن انجمن