سام نامه - سراینده نامعلوم منسوب به خواجو خواجوی کرمانی

1 چو یک هفته قانون شاهی ببست به هشتم سپهبد به مسند نشست

2 قمرتاش فرخنده را پیش خواند بر آن تخت زرین ورا برنشاند

3 به سر بر نهادش کلاه مهی نشاندش به آئین شاهنشهی

4 بدو گفت کاین مرز سقلاب و روم تو را داده‌ام شاهی مرز و بوم

1 به کشتی درآمد سپهدار سام چو غواص در آب کرد او مقام

2 همان چار کشتی برافراختند به دریای اخضر همی تاختند

3 یکی باد برخاست دلخواهشان بیاراست گفتی همی کارشان

4 دو شب راند کشتی چو ملاحیان دوم روز بگشود او بادبان

1 شگفتی دلیر است این اژدها که دارد سر رزم با ابرها

2 درین گفته بنهاده چون گوش هوش یکی نیم‌تن بود با گوش هوش

3 به افسونگری‌ها نبودش نظیر نمودی به تموز مه زمهریر

4 به جادوگری برشدی بر سپهر به زیر آوریدی همی ماه و مهر

1 از آن رزم و آشوب و آن گردار دمان شمسه آمد بر آن کوهسار

2 نگه کرد تنبل به یک سو بدید کز افسون او چرخ بد ناپدید

3 نشسته به یک دست آن رزمگاه زبان پرفسون بهر تسلیم شاه

4 روان سوی تنبل شد آن پاک دید بیاراست هنگام گفت و شنید

1 سپهبد چو شد سیر از جام می ز مستی برافکند بر چهره خوی

2 ز جا جست مستانه آن کامیاب سیه نرگسانش شده مست خواب

3 یکی خلوت آراست تسلیم شاه دلاور بیامد به آرامگاه

4 دگر مستی خواب در سر گرفت خیال پری‌دخت در بر گرفت

1 سر ماه آمد به کشتی دلیر به دریا درآمد گو شیرگیر

2 تماشای دریا همی کرد و رفت ز کردار یزدان بمانده شگفت

3 دو هفته دگر مانده بر روی آب به شهر زرنداب بودش شتاب

4 سیم هفته ناگه جزیری بدید سراسر پر از لاله و شنبلید

1 غو کوس برخاست از رزمگاه جهان گشت بر چشم جادو سیاه

2 سپهبد ز هر سو چو پیلان مست تن نیم‌تن کرده بر خاک پست

3 ز یک سوی شاپور و قلواد گرد تن نابکار از زمین برشمرد

4 به هر حمله کشته بشد سی چهل همه خاک میدان ز خون گشت گل

1 دگر قهرمان چاره نو گزید قلم بر سر حرف دولت کشید

2 به ایوان سرویش یکی چاه کرد ز شیطان دل خویش گمراه کرد

3 بپوشید رویش به خاشاک و خاک که از سام نیرم برآرد هلاک

4 بیفکند مسند برآراست بزم در آن دوستی چاره سازید رزم

1 چنین تا برآمد عروس سپهر برافروخت بزم فلک را به مهر

2 نشست از بر جمله لاجورد ز عکسش جهان گشت یاقوت زرد

3 سپیده دمان سام آمد به گاه طلب کرد آنگاه تسلیم شاه

4 بدو گفت کای شاه دیو و پری مرا راه دور است و پر داوری

1 به نزدیک دادار شد سرفراز زمین را ببوسید و بردش نماز

2 چنین گفت کای داور آب و خاک ز تو باد آتش پر از بیم و پاک

3 جهان سر به سر زیر فرمان تست وگر آب و آتش همه زان توست

4 مرا بخت و نیرو به شداد ده شکستی بر این لشکر عاد ده