سام نامه - سراینده نامعلوم منسوب به خواجو خواجوی کرمانی

1 به کشتی درآمد سپهدار سام چو غواص در آب کرد او مقام

2 همان چار کشتی برافراختند به دریای اخضر همی تاختند

3 یکی باد برخاست دلخواهشان بیاراست گفتی همی کارشان

4 دو شب راند کشتی چو ملاحیان دوم روز بگشود او بادبان

1 همه شهر پر بود ز آواز سگ بجوشید مر سام را خون و رگ

2 بغرید و آمد بدان بارگاه که بر تخت بنشسته سگسار شاه

3 به رزم اندر آن بود شاپور شیر تن خسته پر خون و رویش زریر

4 یکی نعره زد سخت سام سوار که لرزید آن دشت و دریا کنار

1 سر ماه آمد به کشتی دلیر به دریا درآمد گو شیرگیر

2 تماشای دریا همی کرد و رفت ز کردار یزدان بمانده شگفت

3 دو هفته دگر مانده بر روی آب به شهر زرنداب بودش شتاب

4 سیم هفته ناگه جزیری بدید سراسر پر از لاله و شنبلید

1 شگفتی دلیر است این اژدها که دارد سر رزم با ابرها

2 درین گفته بنهاده چون گوش هوش یکی نیم‌تن بود با گوش هوش

3 به افسونگری‌ها نبودش نظیر نمودی به تموز مه زمهریر

4 به جادوگری برشدی بر سپهر به زیر آوریدی همی ماه و مهر

1 چو بشنید این گفته تسلیم شاه بفرمود کآیند یکسر سپاه

2 همه گرد شد لشکرش سر به سر ز دیو و پری جمله بسته کمر

3 چنین گفت تسلیم با لشکرش ابا نامداران آن کشورش

4 که انده مدارید از نیم تن که از ما برآید برو برشکن

1 از آن رزم و آشوب و آن گردار دمان شمسه آمد بر آن کوهسار

2 نگه کرد تنبل به یک سو بدید کز افسون او چرخ بد ناپدید

3 نشسته به یک دست آن رزمگاه زبان پرفسون بهر تسلیم شاه

4 روان سوی تنبل شد آن پاک دید بیاراست هنگام گفت و شنید

1 غو کوس برخاست از رزمگاه جهان گشت بر چشم جادو سیاه

2 سپهبد ز هر سو چو پیلان مست تن نیم‌تن کرده بر خاک پست

3 ز یک سوی شاپور و قلواد گرد تن نابکار از زمین برشمرد

4 به هر حمله کشته بشد سی چهل همه خاک میدان ز خون گشت گل

1 سپهبد چو شد سیر از جام می ز مستی برافکند بر چهره خوی

2 ز جا جست مستانه آن کامیاب سیه نرگسانش شده مست خواب

3 یکی خلوت آراست تسلیم شاه دلاور بیامد به آرامگاه

4 دگر مستی خواب در سر گرفت خیال پری‌دخت در بر گرفت

1 چنین تا برآمد عروس سپهر برافروخت بزم فلک را به مهر

2 نشست از بر جمله لاجورد ز عکسش جهان گشت یاقوت زرد

3 سپیده دمان سام آمد به گاه طلب کرد آنگاه تسلیم شاه

4 بدو گفت کای شاه دیو و پری مرا راه دور است و پر داوری

1 بگفت این و یک حمله آورد دیو سوی جاودان نعره بر زد غریو

2 که ای نره دیوان با خشم و تاب درآئید ای مالکان عذاب

3 بدان تا بگیرم من این بدنشان رسیدند هر سوی اهریمنان

4 هجوم آوریدند در پای کوه رسیدند هر سوی اهریمنا