سام نامه - سراینده نامعلوم منسوب به خواجو خواجوی کرمانی

1 از آن سو پری‌دخت سیمین عذار گرفتار هجران در آن چاهسار

2 دلش پیش سام و غمش پیش دل ز خون جگر پای مانده به گل

3 حکایت همی کرد از بخت خویش ز تنهائی و هجر دل گشته ریش

4 مرا کاش خوبی نداده خدا دگر داد یارم نکردی جدا

1 نهان کردش از چشم ماهی چو ماه مهش رفت در زیر ابر سیاه

2 فروشد به زیر زمین ماه‌چهر درخشنده گردید در زیر مهر

3 چو سایه روان رو بدیوار کرد هم‌آواز خود ناله زار کرد

4 به سردابه در زندگی کرد جای به تنگ آمد از دل در آن تنگنای

1 بدو گفت کای مرد صحرانشین دلیر و خردمند این سرزمین

2 در اینجا ندیدی یکی نوجوان برهنه سراپا و جانش نوان

3 درخشنده روئی و فرخ فری دلیری گوی شیر کی منظری

4 که رنجیده از ما و پنهان شده درین مرغزاران شتابان شده

1 چنین تا بدین کار آمد سه ماه که بودی همه چین پر از دود آه

2 پری‌نوش از شاه آگاه بود گذارش همه بر سر چاه بود

3 به هر صبح آمد نهانی ز راه سخن گفت با ماه در زیر چاه

4 وز آنجا دگر سوی ایوان شدی چو سرو خرامان به بستان شدی

1 دم شیر جاروب راهش شده ستون فلک تیر آهش شده

2 همی گرد بر گرد او ببر و شیر ز آهو پلنگان نخجیرگیر

3 ابر گرد او حلقه بسته همه شبان گشته درندگان چون رمه

4 شده چشم گردون نمکدان او دم شیر گشته مگس ران او

1 به یاد پری‌دخت فرخنده سام زمانی بخوابید بیدار سام

2 به بالین او شیر قلواد بود ز دیدار او کو بسی شاد بود

3 ز ناگه خروشی برآمد چو ابر تو گفتی که بگذشت آنجا هژبر

4 بلرزید آن دشت از آواز او فلک کر شد از نعره ساز او

1 دگر ره قمرتاش و قلواد شیر براندند اسب آن دو مرد دلیر

2 نجستند روز و شب آرام و خواب به هر راه و بیره گرفته شتاب

3 خبر جوی گشتند هر جا بسی نیامد ازو آگهی از کسی

4 به هر دشت و هامون همی تاختند علم بر سر کوهی افراختند

1 ز دانش به جا نیست نه عقل و را چو دیوانگان اندر آید ز جا

2 چه خوش بودی ار گم شدی قهرمان و یا مرگ آوردی او را زمان

3 رها گشتی از ظلم سقلاب روم تن آزاد گشتند این مرز و بوم

4 همه نامدارانش آشفته‌اند ز بسیاری رنج او تفته‌اند

1 به شاپور گفت آن زمان پهلوان که ای مرد آشفته باتوان

2 به شمشیر با تو نیاریم جنگ مبادا که کشته شوی بی‌درنگ

3 به کشتی بکوشیم با یکدگر ببینیم تا کیست فیروزگر

4 به نیرو گرت کوفتم بر زمین نبرم سرت گرچه هستی به کین

1 بتندید آن دیو تیره روان ازو قلوش گرد شد ناتوان

2 بتابید رو باز آن ارجمند سرانجام دستش رها شد ز بند

3 دلیری کجا نام فرهاد بود به چستی به ماننده باد بود

4 ز شیران جنگی خاور بدی به میدان کینه دلاور بدی