سام نامه - سراینده نامعلوم منسوب به خواجو خواجوی کرمانی

1 به یک دست کوه و به یک دست آب همه جای نخجیر و بزم و شباب

2 بدان دشت یک دم فرود آمدند به آرامگه تار و پود آمدند

3 سپهبد بخوابید بر روی دشت چرانید شاپور اسبان به دشت

4 بخوردند اسبان علف زار را چو دهقان چنان دید آن کار را

1 سوار ختائی درآمد چو باد که ساما بقای تو جاوید باد

2 که امشب پری‌دخت حوری سرشت به پرواز شد تا به باغ بهشت

3 همه خلق ازین غصه خون می‌خورند ندانم که این غصه چون می‌خورند

4 برآمد ز سام نریمان خروش دلش در بر از غم بیامد به جوش

1 به پیش منوچهر بندی کمر ببیند به من اینچنین زور و فر

2 که چون تو دلیری در آوردگاه گرفتم به فر جهاندار شاه

3 اگر تو به من چیر گشتی به جنگ سرم را جدا کن به نیروی چنگ

4 که آید به دستت همه کام و نام که فیرزو گشتی بر فرخنده سام

1 پس آنگه جهان‌پهلو کامکار نشست از بر مسند زرنگار

2 جهان آفرین را ستایش نمود شه روم را هم به نیکی ستود

3 شهش گفت کای گرد با گیر و دار نباشد به گیتی چو تو یک سوار

4 مرا گو که سام نریمان توئی پناه بزرگان ایران توئی

1 به صورت چو آدم به تن نره دیو که از بیم او دیو بد در غریو

2 به پیکر به مانند? ژنده پیل همه پیکرش تیره مانند نیل

3 دو دندان پیشش بسان گراز ازو سنگ و سندان بد اندر گداز

4 پری‌دخت چو دید بر اهریمن شگفتی فرو ماند و لرزان بدن

1 بدو گفت کای پهلوان گزین شگفتی دلیر است با فر و کین

2 همان به که او را به جادو علاج کنم سر نگیرد ز شداد باج

3 همه مرز ما را به هم برزند که شداد ازو دست بر سر زند

4 نه شداد ماند کنون نه شدید شگفتی بلائی شد ایدر پدید

1 همه شهر پر بود ز آواز سگ بجوشید مر سام را خون و رگ

2 بغرید و آمد بدان بارگاه که بر تخت بنشسته سگسار شاه

3 به رزم اندر آن بود شاپور شیر تن خسته پر خون و رویش زریر

4 یکی نعره زد سخت سام سوار که لرزید آن دشت و دریا کنار

1 بگفت این و یک حمله آورد دیو سوی جاودان نعره بر زد غریو

2 که ای نره دیوان با خشم و تاب درآئید ای مالکان عذاب

3 بدان تا بگیرم من این بدنشان رسیدند هر سوی اهریمنان

4 هجوم آوریدند در پای کوه رسیدند هر سوی اهریمنا

1 چو بشنید این گفته تسلیم شاه بفرمود کآیند یکسر سپاه

2 همه گرد شد لشکرش سر به سر ز دیو و پری جمله بسته کمر

3 چنین گفت تسلیم با لشکرش ابا نامداران آن کشورش

4 که انده مدارید از نیم تن که از ما برآید برو برشکن

1 درین گفتگو بود آن بدنژاد که دیوی درآمد به مانند باد

2 ثنا گفت در پیش سقلاب شاه یکی نامه بنهاد در پیشگاه

3 درآمد دلیری سرش باز کرد سراسر فرو خواندن آغاز کرد

4 نوشته سر نامه نام سلیم که دیو و پری بود ازو پر ز بیم