سام نامه - سراینده نامعلوم منسوب به خواجو خواجوی کرمانی

1 سر بادبان چون شد اندر هوا روان گشت زورق به راه ختا

2 درین گفتگوها شب اندر رسید دو لشکر در آن جایگه آرمید

3 ز کشتی همه لنگر انداختند ز هر در حکایت همی خواستند

4 نهادند اصل سخن را بر آن که در شب گریزند کندآوران

1 درآمد یکی دیو نر زشت نام در آن روی دریا به ضرب تمام

2 همان دم کمرگاه قلوش گرفت برآورد بر دست دیو از شگفت

3 چو تندر خروشید بر دیوها که از من ستانید این پرجفا

4 ببستند دست گو زابلی به دژخیم دادندش از پردلی

1 چنین داد دهقان شیرین کلام ز فغفورشاه و ز فرخنده سام

2 که چون نامه سام را خواند شاه برافراخت با سروران سپاه

3 همانگه یکی نامه پاسخ نوشت به باغ حیل تازه نخلی بکشت

4 سر نامه بود از نخست آفرین بدان کو ز دیو دژم جست کین

1 ازین سو چو از کین بپرداخت سام به شادی طلب کرد و نوشید جام

2 نشستند نزدش همه سر به سر به ناگه جهانجوی افراخت سر

3 یکی جام از ساقی سیمتن گرفت و چنین گفت با انجمن

4 که این جام بر روی دلدار خویش کزو هم بود گرم بازار خویش

1 یکی نعره زد سام گرد آن زمان که ای نامداران زابل‌ستان

2 بگیرید از این دیوزادان شوم که جائی ندارند در مرز و بوم

3 رسیدند آن لشکری پیش سام فرحناک و خندان و دل شادکام

4 بگفتند دیوان هزیمت شدند درین جنگ بی قدر و قیمت شدند

1 ز دل آنچنان آتشی برفروخت که مر ماهیان را برو دل بسوخت

2 بگفتا که یک سال باشد که من ز ایران جدا گشتم و انجمن

3 جدا از منوچهر شاه جهان در اینجا گرفتار درد و غمان

4 ندانم شب و روز سامان خویش دوای دل ریش بریان خویش

1 بگفت و همان دم به جا برنشست که در آب او را کند زود پست

2 به گردن زدش سام یل خنجری که آزاد برجست در داوری

3 بگفتا برون رفت باید همی و یا غرق خون رفت باید همی

4 بگفت ار کنی پاره پاره مرا نجنبم از این آب ای سرورا

1 چو سام نریمان چنان حال دید برآورد سر بر سما بنگرید

2 که ای پاک دادار پروردگار توئی آفریننده مور و مار

3 جهان‌بخش و نیرودهنده توئی بسی عادیان را فکنده توئی

4 مکن شرمسارم به ایران زمین به پیش منوچهر شاه گزین

1 فرستاد یک گرد اندر زمان به نزدیک فغفور روشن‌روان

2 اکه اینک رسیدم به درگاه شاه به بند اندرون جمله بدخواه شاه

3 فرستاده شد در زمان همچو باد به درگاه فغفور فرخ‌نژاد

4 بگفتا که از پیش سام دلیر رسیدم همین دم به مانند شیر

1 ازین پس سخن گویم از سام نیو همان هم ز پیکار فرعین دیو

2 چو فرعین لشکر به کشتی نشاند بر آن ژرف دریای بی بن براند

3 چنین گفتن فرعین دیو دمان همانا ز دیوان سر آمد زمان

4 شما یکسره خود به چنگال تیز نمائید بر دشمنان رستخیز