خوش آنکه لاف هنر پیش بی هنر نزند از کلیم غزل 180
1. خوش آنکه لاف هنر پیش بی هنر نزند
اگرچه برق بود طعنه بر شرر نزند
...
دل که لبریز الم شد ز نوا می افتد از کلیم غزل 181
1. دل که لبریز الم شد ز نوا می افتد
جام هرچند که پر شد ز صدا می افتد
...
تا بخت بد زهمرهی ما جدا شود از کلیم غزل 182
1. تا بخت بد زهمرهی ما جدا شود
خواهم که جاده در ره وصل اژدها شود
...
خاک غربت در مذاقم آب حیوان می‌شود از کلیم غزل 183
1. خاک غربت در مذاقم آب حیوان می‌شود
صبح روشن خاطر از شام غریبان می‌شود
...
عمرها رفت که قانون طرب تار ندید از کلیم غزل 184
1. عمرها رفت که قانون طرب تار ندید
دل بجز دیده تر ساغر سرشار ندید
...
نشود اینکه ز دل اشک جگرگون نرود از کلیم غزل 185
1. نشود اینکه ز دل اشک جگرگون نرود
طفل آراسته از خانه برون چون نرود
...
جور تو ز پی فغان ندارد از کلیم غزل 186
1. جور تو ز پی فغان ندارد
زخم ستمت دهان ندارد
...
عمر سیرش کوته است ار جورت از دل می‌رود از کلیم غزل 187
1. عمر سیرش کوته است ار جورت از دل می‌رود
چند گامی از ضرورت مرغ بسمل می‌رود
...
به بی تکلفی آن عارفی که خو دارد از کلیم غزل 188
1. به بی تکلفی آن عارفی که خو دارد
نظر به بندد از آن گل که رنگ و بو دارد
...
مطربی کو که بخورشید رخش ناز کند از کلیم غزل 189
1. مطربی کو که بخورشید رخش ناز کند
چون کند کرم دف از شعله آواز کند
...
کم بختی هنرمند نقص هنر نباشد از کلیم غزل 190
1. کم بختی هنرمند نقص هنر نباشد
گر رشته نارسا شد عیب گهر نباشد
...
از غمی شکوه نکن تا غم دیگر ندهند از کلیم غزل 191
1. از غمی شکوه نکن تا غم دیگر ندهند
از لب خشک مگو تا مژه تر ندهند
...