دجله اشک از بهار شوق طغیان کرده از کلیم غزل 168
1. دجله اشک از بهار شوق طغیان کرده است
رازهای سینه را خاشاک طوفان کرده است
...
دلها بیک نظاره ز نظارگان گرفت از کلیم غزل 169
1. دلها بیک نظاره ز نظارگان گرفت
از یک گشاد تیر بلا صد نشان گرفت
...
کردست تیغت از سر خصم ابتدای فتح از کلیم غزل 170
1. کردست تیغت از سر خصم ابتدای فتح
اینست ابتدا چه بود انتهای فتح
...
گاهی از خاک درت مرهم به زخم ما ببند از کلیم غزل 171
1. گاهی از خاک درت مرهم به زخم ما ببند
اینچنین مگذار ما را یا رها کن یا ببند
...
هر کس بتو دلربا نشیند از کلیم غزل 172
1. هر کس بتو دلربا نشیند
بسیار ز خود جدا نشیند
...
از هجوم خط دلی باطره پرفن نماند از کلیم غزل 173
1. از هجوم خط دلی باطره پرفن نماند
مور چندان شد که آخر دانه در خرمن نماند
...
ز آنهمه صبر و سکون در دل کف خوناب از کلیم غزل 174
1. ز آنهمه صبر و سکون در دل کف خوناب ماند
کاروان ما بجای آتش از وی آب ماند
...
مرا همیشه مربی چه طالع دون بود از کلیم غزل 175
1. مرا همیشه مربی چه طالع دون بود
ترقیم چه عجب گر چو شمع وارون بود
...
بوقت گرسنگی نفس دون گدائی کرد از کلیم غزل 176
1. بوقت گرسنگی نفس دون گدائی کرد
چو یافت یک لب نای دعوی خدائی کرد
...
طره ات گر ز دل م صبر چنین خواهد برد از کلیم غزل 177
1. طره ات گر ز دل م صبر چنین خواهد برد
گریه ام شکوه زلف تو بچین خواهد برد
...
دولت بملک عشق بهر سر نمی رسد از کلیم غزل 178
1. دولت بملک عشق بهر سر نمی رسد
سر تا بریده نیست بافسر نمی رسد
...
زان رخنه ها که تن را از ناوک جفا شد از کلیم غزل 179
1. زان رخنه ها که تن را از ناوک جفا شد
در دشت استخوانم دام ره بلا شد
...